Η Άποψή μας για την παράσταση “1975 ή Πιο γρήγορα, Εμμανουέλα! Σκότωσε! Σκότωσε!” στο Rabbithole.
Γράφει η Κατερίνα Δημητρακοπούλου
23/02/23
«Αλήθεια, τι θα μπορούσε να συμβεί μέσα σε μία νύχτα;»
Το κείμενο του Γιώργου Σίμωνα στηρίζεται σε αρχειακή έρευνα και οφείλουμε να παραδεχθούμε πως οι Χρύσα Κολοκούρη και Αθηνά Χατζ Κασσέμ έκαναν πολύ καλή δουλειά. Ο συγγραφέας προσπαθεί να μας γνωρίσει την Αθήνα της μεταπολίτευσης, όπως τη βίωσαν οι θαμώνες του μπαρ Τσικίτα κάπου στην Κυψέλη.
Στο 1975 δεν επιχειρείται να γίνει μάθημα ιστορίας ή να υπάρξει κάποια πολιτική τοποθέτηση, αλλά είναι ξεκάθαρο πως διακωμωδείται μία κοινωνία που υποκρίνεται και προσπαθεί να πιάσει την «καλή». Φοιτητές, ανερχόμενοι ηθοποιοί, σκηνοθέτες με όραμα, απατεωνίσκοι, όλοι θέλουν να ξεχωρίσουν, να δημιουργήσουν με φόντο την απαγόρευση της αισθησιακής ταινίας Εμμανουέλα.
Ο Γιώργος Σίμωνας καταφέρνει να στήσει ένα πάρτι επί σκηνής, όπου η μουσική, ο χορός και τα έντονα χρώματα έχουν τον πρωταγωνιστικό ρόλο. Μέσα από αυτά διαχέεται το πολιτικό κλίμα εκείνης της εποχής και η ασφυκτική καθημερινότητα των κατοίκων της πόλης που θέλουν να απολαύσουν τη ζωή χωρίς πρέπει και μη. Ο σκηνοθέτης καθοδηγεί έναν πολυπληθή θίασο και πετυχαίνει να δημιουργήσει μία ομάδα η οποία στηρίζεται στη συλλογικότητα, αλλά και επιτρέπει ατομικές προσπάθειες. Ξεχωρίσαμε τις ερμηνείες των Φώτη Λαζάρου (Σάμη το «Τρένο», ηθοποιός), Σοφίας Μανώλη (Ασπασία, φίλη του Πητ), Βάσως Παύλου (Ισαβέλλα Τόρα, ηθοποιός) και Συμεών Τσακίρη (Οδυσσέας, αστυνομικός) που δίνουν με φυσικότητα σάρκα και οστά στον ρόλο που υποδύονται. Αυτό δε σημαίνει πως οι υπόλοιποι υστερούσαν σε κάτι. Και οι Μιχάλης Ζαχαρίας (Γεράσιμος), Στάθης Κόκκορης (Πητ), Χρύσα Κολοκούρη (Αλίκη), Στέφανος Λώλος (Θεόδωρος Βενάρδος), Νικόλας Πιπεράς (Όμηρος) και Χρήστος Χριστόπουλος (Απόστολος) έδωσαν τον καλύτερο εαυτό τους.
Η Νατάσσα Παπαστεργίου έχει στήσει ένα σκηνικό άνευ προηγουμένου, άξιο πολλών μπράβο, καθώς πετυχαίνει να αποδώσει τις πολλαπλές σκηνικές δράσεις του έργου χωρίς ψεγάδια. Σημαντική είναι και η δουλειά της Ευαγγελίας Γκότσης που έχει επιμεληθεί τα κοστούμια της παράστασης και ζωντανεύει όχι μόνο εκείνα τα χρόνια αλλά ενισχύει και την προσωπικότητα του κάθε χαρακτήρα. Η μουσική σύνθεση της Τώνιας Ράλλη απογειώνει την παράσταση και κάνει τον θεατή συμμέτοχο στο πάρτι. Η Κική Μπάκα, που υπογράφει την κίνηση και τη χορογραφία της παράστασης, πετυχαίνει να κάνει και τους θεατές να λικνίζονται μαζί με τους ηθοποιούς που ακολουθούν τον ρυθμό αβίαστα και έτσι, το πάρτι κορυφώνεται. Οι φωτισμοί των Γιώργου Βλαχονικολού – Γιώργου Ιεραπετρίτης είναι σημαντικοί αρωγοί στη μεταφορά των σκηνικών δράσεων – αλλαγή σκηνικού χώρου και όχι λίγες φορές τονίζουν τα μπερδέματα, προσωπικά και μη, των ηρώων.
Το 1975 ή Πιο γρήγορα, Εμμανουέλα! Σκότωσε! Σκότωσε! μπορούμε να πούμε ότι έχει πολύ μεγάλο ενδιαφέρον ως προς το σκηνικό, τη μουσική, τη χορογραφία και τα κοστούμια. Η σκηνοθεσία του Σίμωνα στήνει μία παράσταση με φρέσκια ματιά στα κοινωνικοπολιτικά θέματα της μεταπολιτευτικής περιόδου. Το κείμενο-παράσταση δίνει πληροφορίες για μία δύσκολη περίοδο της ελληνικής ιστορίας, έχει μεγάλη διάρκεια, που δεν επιτρέπει στον θεατή να παίρνει «ανάσες» και να αισθάνεται σύγχυση σε κάποιες στιγμές. Το ίδιο το κείμενο, φλύαρο σε μεγάλο βαθμό, δεν επέτρεψε στο όλο εγχείρημα να εξελιχθεί, όπως θα ήθελε ο συγγραφέας και σκηνοθέτης της παράστασης. Αν όμως, κρατήσουμε ότι «βρισκόμαστε σε ένα πάρτι» και διασκεδάζουμε χωρίς μέτρο, τότε ναι, απολαμβάνουμε μία ευχάριστη, θεατρική βραδιά.
Περισσότερα για την παράσταση ΕΔΩ