Η άποψή μας για την παράσταση “Αινιγματικές παραλλαγές” του Éric-Emmanuel Schmitt στο ΙΜΚ
Το έργο ανέβηκε στο Théâtre Marigny στο Παρίσι, τον Μάρτιο του 1996, σε σκηνοθεσία Bernard Murat, με τους Alain Delon και Francis Huster στους πρωταγωνιστικούς ρόλους.
Ο τίτλος του προέρχεται από τη σύνθεση του Βρετανού Sir Edward William Elgar, Enigma Variations, επειδή ο θεατρικός συγγραφέας θέτει αινίγματα που αναζητούν απάντηση στο έργο του και στην πρώτη παρουσίαση του έργου αποτελούσε και τη μουσική επένδυση της παράστασης.
Ο συγγραφέας Άμπελ Ζνόρκο, ο οποίος έχει τιμηθεί με Νόμπελ Λογοτεχνίας, ζει απομονωμένος σε ένα νησί της Νορβηγικής Θάλασσας, το Rösvannöy. Η επίσκεψη του δημοσιογράφου Έρικ Λάρσεν θα ταράξει τη γαλήνη του, καθώς οι δύο άντρες θα ξετυλίξουν ένα κουβάρι αναμνήσεων, εικασιών και ψευδαισθήσεων. Ένα γυναικείο όνομα είναι το κλειδί για να αποκαλυφθεί η σχέση μεταξύ τους και μέσα από αυτή τη γυναίκα να κατανοήσουν την αγάπη.
Η Εύα Κοτανίδη μεταφράζει το θεατρικό έργο με ευαισθησία και δημιουργεί ένα νέο κείμενο που φαίνεται να υπακούει στα δεδομένα του αρχικού, δίνοντας έμφαση στη συναισθηματική φόρτιση των ηρώων και διανθίζοντας το με πινελιές φιλοσοφικής αναζήτησης.
Οι Σωτήρης Τσαφούλιας και Πυγμαλίων Δαδακαρίδης που υπογράφουν τη σκηνοθεσία, έχουν ήδη συνεργαστεί στην κινηματογραφική και τηλεοπτική παραγωγή του Έτερος Εγώ (ο Δαδακαρίδης υποδύεται τον Καθηγητή Εγκληματολογίας Δημήτρη Λαΐνη) και τώρα δοκιμάζονται και στο θέατρο. Προσεγγίζουν το έργο με γενναίες δόσεις χιούμορ, χωρίς υπερβολές και εστιάζουν στον εσωτερικό κόσμο των προσώπων του έργου σε μια προσπάθεια να κατανοήσουν τις σύγχρονες, ανθρώπινες σχέσεις. Ενισχύουν τη δύναμη της αγάπης και του έρωτα μέσα από την αέρινη παρουσία της Γυναίκας.
Η επιλογή του Γιάννη Μπέζου στον ρόλο του δύστροπου Άμπελ Ζνόρκο είναι πραγματικά επιτυχημένη• ο ηθοποιός φαίνεται να απολαμβάνει την κάθε ατάκα που εκφέρει και προσθέτει μία ακόμη αξιομνημόνευτη ερμηνεία στο ενεργητικό του. Ο Πυγμαλίων Δαδακαρίδης αναλαμβάνει τον ρόλο του Έρικ Λάρσεν τονίζοντας την ψυχική οδύνη του ήρωα. Ελέγχει τα ξεσπάσματά του και πετυχαίνει να διατηρήσει τις ισορροπίες ανάμεσα στον πόνο, τον θυμό. Η αιθέρια Σοφία Καλπενίδου που υποδύεται τη γυναίκα που αγάπησαν οι δύο άντρες, την Έλεν Μέτερναχ – Λάρσεν «μιλά» και στις καρδιές των θεατών αγγίζοντας ευαίσθητες χορδές.
Η σκηνογραφία του Κωνσταντίνου Ζαμάνη αποτυπώνει με μεγάλη λεπτομέρεια τον προσωπικό χώρο του συγγραφέα στον οποίο περνά τον περισσότερο χρόνο του. Παντού βιβλία, αλλά όχι με τάξη τοποθετημένα, αλλά σκόρπια, σκονισμένα, φωτογραφίζοντας με αυτόν τον τρόπο τη μοναξιά και την παραίτηση του Ζνόρκο. Ο Άγις Παναγιώτου επιμελείται τα κοστούμια των ηθοποιών φροντίζοντας να γίνει κατανοητή η εποχή του χρόνου αλλά και η αδιαφορία των χαρακτήρων για την εμφάνισή τους.
Συνοπτικά, πρόκειται για μία παράσταση που μιλά για την αγάπη, τον έρωτα, την οριστική απώλεια, την αποδοχή της πραγματικότητας, τη συμφιλίωση όχι μόνο με τον συνάνθρωπο αλλά και με τον ίδιο μας τον εαυτό. Καλή σας θέαση!
Της Κατερίνας Δημητρακοπούλου, 14/04/22
Πολιτιστικός συντάκτης