Η Άποψή μας για την παράσταση “Ανθισμένες μανώλιες” στο Θέατρο Χυτήριο
Θέατρο Χυτήριο, ένα αυγουστιάτικο βράδυ με παρέα την ημισέλινο παρακολουθήσαμε την παράσταση Ανθισμένες Μανόλιες του Robert Harling σε σκηνοθεσία Κωνσταντίνου Κυριακού.
O Harling έγραψε το Steel Magnolias μετά τον θάνατο της αδερφής του Susan Harling-Robinson από επιπλοκές διαβήτη, εμπνεόμενος από τα τελευταία χρόνια ζωής της μετατρέποντας τον πόνο σε δημιουργία. Στο τέλος της δεκαετίας του ’80 έκανε το θεατρικό έργο κινηματογραφικό σενάριο και ο Herbert Ross σκηνοθέτησε τις Dolly Parton, Daryl Hannah, Olympia Dukakis, Julia Roberts, Sally Field και Shirley MacLaine στους πρωταγωνιστικούς ρόλους, πιστός στο πνεύμα του Harling. Το 2012 γίνεται τηλεταινία από τον Kenny Leon με τις Queen Latifah, Phylicia Rashad, Adepero Oduye, Condola Rashad, Jill Scott και Alfre Woodard. Να θυμίσουμε και το έργο της Nell Dunn, Steaming (ελληνική απόδοση Χαμάμ γυναικών) που ασχολείται με παρόμοιο θέμα, οι γυναίκες μπροστά στον κίνδυνο γίνονται μία γροθιά για να τον ξεπεράσουν.
Βρισκόμαστε σε ένα κομμωτήριο του αμερικανικού Νότου. Και δεν είναι καθόλου τυχαίο η επιλογή του συγκεκριμένου χώρου ως χώρου δράσης του έργου. Για τις γυναίκες μιας επαρχιακής πόλης, εκείνης της εποχής, το κομμωτήριο είναι το στέκι τους• εκεί γνωρίζονται μεταξύ τους, συζητούν ελεύθερα τα θέματά τους προσωπικά και μη, δημιουργούν φιλίες και «αντιπαλότητες» και παρά τη διαφορετική κοινωνικής τους θέση έχουν αναπτύξει έναν δικό τους κώδικα επικοινωνίας. Το κομμωτήριο γίνεται απαραίτητο κομμάτι της καθημερινότητας των έξι γυναικών, της ιδιοκτήτριας του κομμωτηρίου Τρούβυ Τζόουνς (Κατερίνα Μπιλάλη) και της νέας βοηθού της Αννέλ Ντυπουί-Ντεσότο (Εύη Δαέλη), της δραστήριας Μαλύν (Άννα Αδριανού) και της κόρης της Σέλμπι, που έχει τον τίτλο του ομορφότερου κοριτσιού στην πόλη (Κρίστη Παπαδοπούλου), της χήρας δημάρχου Κλαίρη (Βάσω Γουλιελμάκη) και της πλούσιας, πικρόχολης και ταυτόχρονα αξιαγάπητης Γουίζερ (Ηρώ Μουκίου).
Καθώς παρακολουθούμε τις προετοιμασίες για τον γάμο της Σέλμπι σιγά σιγά ζωγραφίζονται οι σχέσεις των ηρωΐδων μεταξύ τους και μαθαίνουμε πως η μέλλουσα νύφη είναι διαβητική, η μητέρα της υπερπροστατευτική, η Τρούβυ δουλεύει αδιάκοπα για να μεγαλώσει τα δίδυμα αγόρια της, αφού ο άντρας της είναι όλη μέρα αραχτός στον καναπέ παρακολουθώντας τηλεόραση, η βοηθός της, αν και μικρή, έχει περίεργο παρελθόν, η χήρα Κλαίρη ξέρει να απολαμβάνει τη ζωή, σε αντίθεση με τη Γουίζερ που είναι στρυφνή και όλο γκρίνια. Παρά την αντίθετη άποψη των γιατρών η Σέλμπι καταφέρνει να γεννήσει ένα υγιέστατο αγοράκι, όμως παθαίνει νεφρική ανεπάρκεια. Αν και η μητέρα της είναι συμβατός δότης η κοπέλα δεν καταφέρνει να κρατηθεί στη ζωή. Είναι γενναία έως την τελευταία στιγμή. Όλη η γυναικοπαρέα στέκεται στο πλευρό της μητέρας με τρυφερότητα, σύμπνοια και αγάπη. Ας μην ξεχνάμε ότι η Σέλμπι προτιμούσε λίγες στιγμές ευτυχίας παρά μία αδιάφορη ζωή.
Η μεταφραστική προσπάθεια του Κωνσταντίνου Κυριακού έδωσε μία σύγχρονη πνοή στο έργο και απέδωσε στον μέγιστο βαθμό το αισιόδοξο πνεύμα του συγγραφέα. Θα πρέπει να έχει κατανοήσει και να έχει λάβει σοβαρά υπόψη του ο Κυριακού τη θέση του συγγραφέα που θέλει τις ηρωΐδες του έξυπνες, αληθινές και σίγουρα όχι καρικατούρες. Στην αρχή κυριαρχεί ράθυμη ατμόσφαιρα αλλά καθώς το έργο προχωρά βρίσκει τους ρυθμούς του και συνεπαίρνει τον θεατή σε αυτή την εναλλαγή συναισθηματικών καταστάσεων όπου χαρά, λύπη, γέλιο, δάκρυ γίνονται ένα ροζ γαϊτανάκι … Οι άντρες απόντες παρόντες σε όλη τη διάρκεια, δεν μπορούμε να πούμε πως η φυσική τους παρουσία μας έλειψε, αφού ήταν εκεί μέσα από τα ηχητικά εφέ (οι πυροβολισμοί του πατέρα της Σέλμπι, Ντραμ) και στις ατάκες των γυναικών που έχουν συνηθίσει την απουσία τους είτε είναι ζωντανοί είτε πεθαμένοι.
Οι ερμηνείες των ηθοποιών είναι εξαιρετικές. Είναι σημαντικό να βλέπεις μπροστά σου τον ρόλο, τον χάρτινο ήρωα με σάρκα και οστά. Η καθεμία από τις πρωταγωνίστριες έβαλε την προσωπική της σφραγίδα στον χαρακτήρα που υποδυόταν. Η Κατερίνα Μπιλάλη, χειμαρρώδης και τσαχπίνα δεν διέφερε και πολύ από μία αμερικάνα της Λουϊζιάνα. Η Εύη Δαέλη, συνεσταλμένη και αθώα Αννέλ σε κερδίζει με την ειλικρίνεια και το φωτεινό της πρόσωπο. Η Άννα Αδριανού είναι η μάνα, η σύζυγος, η σκληρά εργαζόμενη γυναίκα που όταν χρειάζεται θα γίνει τρυφερή, αλλά και σκληρή, αν οι συνθήκες την αναγκάσουν. Η Κρίστη Παπαδοπούλου σαν ανεξάρτητη νέα γυναίκα που αποφασίζει για τον εαυτό της και ευγενική ψυχή που φροντίζει τους γύρω της είναι κατά τη γνώμη μας, μία άψογη Σέλμπι. Η Βάσω Γουλιελμάκη κατάφερε να είναι η χαρά της ζωής με το φωτεινό της χαμόγελο, υποδυόμενη μία Κλαίρη, κοινωνική, κάπως ονειροπόλα. Η Ηρώ Μουκίου είναι η έκπληξη της βραδιάς, που ενώ είναι ένας γλυκύτατος άνθρωπος, έχει μεταμορφωθεί σε μία «στρίγκλα» που όμως, όλοι συμπαθούν!
Η σκηνογραφία της Μαρίας Φιλίππου είναι λιτή και απέριττη, αποδίδει με κάθε λεπτομέρεια τον χώρο ενός κομμωτηρίου και τα κοστούμια της Αθηνάς Τρανούλη ταιριάζουν απόλυτα με το κοινωνικό status των χαρακτήρων. Ο Παναγιώγης Μανούσης επιμελείται τον φωτισμό και έχει καταφέρει να «φωτίζει» τις συναισθηματικές μεταπτώσεις των ηρωΐδων. Επιτυχημένη ήταν και η επιλογή των μουσικών κομματιών, η οποία συνόδευε την καθημερινότητα των γυναικών.
Στο θέατρο Χυτήριο, λοιπόν, απολαύσαμε τη νέα παραγωγή της Βάσιας Παναγοπούλου που αναφέρεται στα θέματα που απασχολούν τη σύγχρονη γυναίκα όπως η μοναξιά και η απώλεια, αλλά είναι και ένα μάθημα ζωής: η φιλία και η αγάπη κάνουν την καθημερινότητά μας πιο όμορφη. Καλή σας θέαση!!
Περισσότερες πληροφορίες για την παράσταση στον ακόλουθο σύνδεσμο: https://quinta-theater.gr/oi-anthismenes-manolies-anthizoyn-sto-kalokairino-theatro-chytirio-apo-tin-kyriaki-27-ioynioy/
Της Κατερίνας Δημητρακοπούλου, 06/08/21
Πολιτιστικός συντάκτης