Η Άποψή μας για την παράσταση “Απολυμένη” του Αντώνη Τσιπιανίτη στο Θέατρο Αλκμήνη
Γράφει η Κατερίνα Δημητρακοπούλου
13/05/24
«Η πείνα κάνει τον άνθρωπο σοφό. Ο πεινασμένος άνθρωπος δεν είναι πια μαλάκας. … Εγώ, η Μαριέτα, που κάποτε πήγαινα παντού, … διέσχισα τη ζωή, εκτός από ατσαλάκωτη, γεμάτη ανόητες, χαζοχαρούμενες ψευδαισθήσεις»
Στο θεατρικό έργο Απολυμένη, του Αντώνη Τσιπιανίτη-Αθερινού φαίνεται πως αρέσει η Άνοιξη. Έκανε πρεμιέρα στο Νέο Ελληνικό Θέατρο σε σκηνοθεσία Χρήστου Καρχαδάκη με τη Μαρία Γεωργιάδου στον πρωταγωνιστικό ρόλο στις 29 Απριλίου 2011. Παρουσιάστηκε και στο θέατρο Τζένη Καρέζη την περίοδο 2015-2016 με την Κατερίνα Διδασκάλου σε σκηνοθεσία Κώστα Γάκη. Κι ενώ το κείμενο θέτει θέματα και ερωτήματα που μας προβληματίζουν και ίσως κάπου να θυμίζουν κάποιο προσωπικό μας βίωμα, ξαφνικά «προσγειωνόμαστε» σε μια αληθοφανή πραγματικότητα όπου το «κλισέ» και το «κοινότοπο» σε κάνουν να αναρωτηθείς αν όσα παρακολουθούσες ως τώρα ήταν ένα κακό όνειρο της ηρωΐδας και δημιούργημα της φαντασίας της. Ή μήπως είμασταν όλοι εμείς που έχουμε χάσει το μέτρο σε όλα τα επίπεδα τις τρεις τελευταίες δεκαετίες; Εν έτει 2024 και μετά από τους εγκλεισμούς της πανδημίας χρειάζεται μία ανανέωση από τον συγγραφέα.
Η Μαριέτα είναι μια κοσμικογράφος, διάσημη, χρόνια στην πιάτσα, με δική της στήλη «Η Μαριέτα πάει παντού». Απολαμβάνει μία ζωή γεμάτη δώρα, ταξίδια, πάρτι, κοσμικές φίλες και κυρίους που εκπληρώνουν όλα της τα χατίρια, απλώς και μόνο για να εμφανιστούν στη στήλη της. Μια μέρα, όμως, χάνει τη δουλειά της. Ξαφνικά, όλες οι πόρτες κλείνουν και τα τηλέφωνα σιωπούν. Η Μαριέτα, μετά από κάποιο χρονικό διάστημα που έχει μείνει απολυμένη και δεν έχει πλέον ούτε ένα ευρώ, κάνει τον δικό της απολογισμό. Συνειδητοποιεί ότι ήταν «πάντα απολυμένη … Απολυμένη από τη ζωή».
Οι Αλέξανδρος Λιακόπουλος και Γιωργής Κοντοπόδης συνυπογράφουν τη σκηνοθεσία της παράστασης λαμβάνοντας υπόψη τα κωμικοτραγικά στοιχεία του κειμένου και καταφέρνουν να μην υπερκεράσει το ένα το άλλο.
Η Βάσω Γουλιελμάκη πότε κοσμική Μαριέτα πότε απλή γυναίκα της διπλανής πόρτας, έχει βρει τις ισορροπίες της ανάμεσα στο κωμικό και τραγικό στοιχείο και μας χαρίζει μία ηρωΐδα ανθρώπινη χωρίς μελοδραματισμούς.
Ο Γιωργής Κοντοπόδης που επιμελείται και το σκηνικό, δημιουργεί ένα σαλόνι που «φωνάζει» ότι κάποτε γνώρισε μεγάλες δόξες και τώρα συμπορεύεται στη μοναξιά της ιδιοκτήτριάς του. Οι φωτισμοί του Μανώλη Μπράτση υπογραμμίζουν τις συναισθηματικές καταστάσεις της ηρωΐδας και οι στυλιστικές επιλογές της Νόρας Πόντι δίνουν μία σαφή εικόνα της οικονομικής δεινότητας της Μαριέτας.
Η παράσταση Απολυμένη αγγίζει τον θεατή, αν και μπορεί να του θυμίζει οικεία κακά, αφήνει το χαμόγελο να ανθίσει στα χείλη. Όλοι μας αξίζουμε να έχουμε μία δεύτερη ευκαιρία. Καλή σας θέαση!
Περισσότερα για την παράσταση ΕΔΩ