Η Άποψή μας για την παράσταση “As above So Below” στο Κ4 Κουκάκι

Γράφει η Κωνσταντίνα Καλλέργη
22/05/25

«As Above So Below: μια δυσλειτουργία πτήσης!»

Μια πτήση γεμάτη απρόοπτα προσγειώνεται στον χώρο Κ4 στο Κουκάκι, σε κείμενο της Βασιλικής Μπούρα και σκηνοθεσία του Δημήτρη Μπούρα. Άραγε παίζει ρόλο ποιος κάθεται δίπλα μας σε μια πτήση; Πώς μπορεί η ταυτότητα του συνεπιβάτη μας να επηρεάσει την έκβαση του ταξιδιού μας; Και τελικά, τι μπορεί να πάει στραβά;

Μπαίνοντας στον χώρο του Κ4, τα φώτα, η ατμόσφαιρα, τα «μαζεμένα» καθίσματα, και ο οριοθετημένος χώρος βάζουν ήδη τον θεατή σε μια διαδικασία σχεδόν προσομοίωσης πτήσης, που για τους λάτρεις των αιθέρων μπορεί να είναι συναρπαστική, και για όσους φοβούνται τα αεροπλάνα, να προκαλεί μια μικρή αγωνία, που αρμόζει και στις πραγματικές συνθήκες μιας πτήσης. Επίκεντρο όλων, φυσικά, τα καθίσματα αεροπλάνου που δεσπόζουν στη μικρή σκηνή και αποτελούν ολόκληρο τον χώρο και τον χρόνο της δράσης!

Τρεις συνεπιβάτες – δύο φανεροί κι ένας που υπαινίσσεται – φαίνεται να είναι αρκετοί για να ξετυλιχθεί μια on air περιπέτεια. Όπως σημειώνει και η συγγραφέας του έργου Βασιλική Μπούρα, «ένα αθώο να σας προσφέρω λίγο γίνεται η αφορμή για ένα απρόσμενο ψυχολογικό και συναισθηματικό ταξίδι γεμάτο χιούμορ, εσωτερικές συγκρούσεις και στιγμές βαθιάς ανθρώπινης αλήθειας. Μέσα από το γέλιο και την αμηχανία, το “As Above So Below” εξερευνά τις σχέσεις που επιλέγουμε, εκείνες που φοβόμαστε και αυτές που τελικά μπορεί να μας αποκαλύψουν κάτι αληθινό για εμάς τους ίδιους.».

Οι δύο νέοι ηθοποιοί Παναγιώτης Λέκκας και Πέννυ Σακελλαριάδη αποτυπώνουν πειστικότατα την όλη συνθήκη του έργου, αλλά και όλες τις εναλλασσόμενες διαστάσεις και διαθέσεις από τις οποίες μπορεί να περάσει κανείς, κατά τη διάρκεια μιας γνωριμίας εν ώρα πτήσης, και στη συνέχεια μπροστά στο αναπάντεχο. Από την ευγένεια, στην αμηχανία, στην παιγνιώδη διάθεση, στην αποστασιοποίηση, τα νεύρα, και το φόβο, η ενέργεια ανάμεσα στους δύο ηθοποιούς ρέει συνεχόμενα, υποδεικνύοντας την επικοινωνία που έχουν χτίσει δουλεύοντας στις πρόβες. Λαμβάνοντας υπόψη ότι μέρος της τελικής παράστασης βασίζεται σε αυτοσχεδιασμούς τους, υπό την σκηνοθετική καθοδήγηση του Δημήτρη Μπούρα, γίνεται κατανοητό το πώς καταφέρνει να αποτυπωθεί επί σκηνής, αλλά και να φτάσει στην πλατεία, με αφοπλιστική φυσικότητα, η διάθεση των χαρακτήρων του έργου. Από ένα απλό, ευγενικό «χαίρετε», σε ένα επιφυλακτικό βλέμμα, μια επίκληση για βοήθεια και μια συσπείρωση προ του κοινού κινδύνου, είναι αξιέπαινος ο τρόπος που όλα τα συναισθήματα και οι αποχρώσεις δίνονται στο κοινό με αρτιότητα, παρά τους περιορισμούς που θέτει η συνθήκη του έργου, καθώς δεν επιτρέπει το «άπλωμα» της σκηνικής δράσης και της δραστηριότητας των ηθοποιών επί σκηνής.

Βάζοντας τους θεατές σε μια σχεδόν ηδονοβλεπτική θέση, σαν να βρίσκονται και αυτοί στην ίδια πτήση με τους ήρωες, και προσπαθούν να καταλάβουν τι συμβαίνει μεταξύ τους, χωρίς να γίνουν αντιληπτοί, η παράσταση κρατάει για αρκετή ώρα ζωντανό ένα μυστήριο, με πολλές πιθανότητες να πλανώνται στην ατμόσφαιρα για το τι έχει συμβεί, πώς μπορεί να εξελιχθεί, και ποια είναι τα τρομακτικά ενδεχόμενα που αντιμετωπίζουν οι δύο ήρωες.

«Δύο καθημερινοί άνθρωποι, ένα απλό ταξίδι στο εξωτερικό, ένα τραγικό συμβάν και μετά πανζουρλισμός. Ποια είναι η ιστορία όμως ακριβώς; Τι είναι αυτό που συνέβη; Είναι οι πρωταγωνιστές μας ήρωες ή έρμαια της μοίρας τους; Και στην τελική, ποιος καθορίζει το αφήγημα;», σημειώνει ο σκηνοθέτης της παράστασης, συνοψίζοντας τον κεντρικό κορμό της δράσης. Και τι γίνεται αν κάποιος άλλος συνεπιβάτης δεν είναι και τόσο «απλός» άνθρωπος; Πόσο εύκολο είναι μια μικρή παράμετρος να αλλάξει ολόκληρη την εξίσωση;

Μπορεί αυτοί οι δύο καθημερινοί άνθρωποι να έχουν κάποιο ένοχο μυστικό; Μπορεί η «καλή τους πρόθεση» να τους βάλει σε μπελάδες; Πόσο εύκολα μπορούμε να κατηγορήσουμε κάποιον που δε γνωρίζουμε για το πιο φρικτό πράγμα, αν νιώσουμε απειλή; Πόσο μακριά πρέπει να πάμε για να ξεφύγουμε από το παρελθόν μας;

Όπως αποδεικνύεται στην παράσταση, μια πτήση προς Λονδίνο δεν είναι αρκετή για να αφήσουμε πίσω μας τις όποιου είδους «αποσκευές» κουβαλάμε, αλλά αντίθετα, μπορεί να σε συνδυασμό με αυτές, να πυροδοτήσει αναπάντεχες καταστάσεις από το πουθενά. Και με αυτό το γλυκόπικρο αίσθημα του αναπάντεχου και του απρόβλεπτου, που ελλοχεύει σε κάθε πτυχή της ζωής μας, φεύγει ο θεατής από την παράσταση As Above So Below. Ύστερα από μια ταραχώδη πτήση, μέσα από το γέλιο, τη συγκίνηση, την έκπληξη, την αγωνία, και άλλες «αναταράξεις» που διαρκούν περίπου μία ώρα, πολλοί είναι οι προβληματισμοί που μένουν στο μυαλό του θεατή, αλλά κατά βάθος, μια ελπίδα εξακολουθεί να ζει!

Για λίγες «πτήσεις» ακόμα, στον χώρο Κ4 στο Κουκάκι, κάθε Τετάρτη και Πέμπτη!