Η Άποψή μας

Η Άποψή μας για την παράσταση «Γυναικείες Ιστορίες» στον Πολυχώρο Vault

Βρεθήκαμε στον Πολυχώρο Vault την παράσταση «Γυναικείες Ιστορίες» από το ομώνυμο βιβλίο του Γιώργου Μασσαβέτα, σε διασκευή και σκηνοθεσία Δημήτρη Καρατζία.
Το βιβλίο περιλαμβάνει 16 βιογραφικά διηγήματα και μεταφέρεται στο θέατρο με ενιαία μορφή.

Κάπου στην Κοκκινιά σε ένα ασβεστωμένο πεζούλι η Αννέτα, η Ασήμω, η Μαριγώ και η Κατινάρα ξετυλίγουν τις ιστορίες τους, αλλά και άλλων γυναικών της γειτονιάς. Τις δένει μια φιλία 30 χρόνων, από το 1944 ως το 1974. Τραγουδούν, γελούν, συγκινούνται, αυτοσαρκάζονται, χωρίς όμως να φεύγουν από το κεντρικό θέμα, τη θέση της γυναίκας εκείνα τα χρόνια. Το έργο αναφέρεται σε ιστορικά γεγονότα, καθώς μέσα από αυτή την αναδρομή 30 χρόνων οι γυναίκες αφηγούνται στιγμές από τη Μεταπολεμική Ελλάδα, την Κατοχή, τον Εμφύλιο, τα Δεκεμβριανά, τις αγριότητες της ΟΠΛΑ, την εξορία, τις φυλακές μέχρι και την περίοδο της χούντας.

Μπαίνοντας όλο και πιο βαθιά στις ιστορίες των γυναικών, θίγονται θέματα όπως αυτά της ενδοοικογενειακής βίας, της σεξουαλικής κακοποίησης, της γυναικοκτονίας, της θέσης της γυναίκας σε μια ανδροκρατούμενη κοινωνία, ο φόβος της κοινωνικής κατακραυγής, καθώς επίσης τα προξενιά, η πορνεία, ο αναλφαβητισμός, η μοιχεία, η μητρότητα, η υπογεννητικότητα, η θρησκοληψία, ο κομματικός φανατισμός κ.α. Στις μέρες μας τέτοια θέματα κάθε άλλο παρά επίκαιρα είναι. Ίσως αυτός είναι και ένας τρόπος να δούμε πως λίγα πράγματα έχουν αλλάξει προς το καλύτερο όλα αυτά τα χρόνια.

Οι «Γυναικείες Ιστορίες» πέραν του ότι αποτελούν ένα ταξίδι στο χρόνο, ταυτόχρονα είναι και ένα έργο ύμνος στη γυναίκα, αλλά και στη γυναικεία φιλία, όλα δοσμένα από τη ματιά ενός πιτσιρικά που άκουγε στα κρυφά τις γυναίκες της γειτονιάς να σχολιάζουν και να συζητούν καθημερινά στο ίδιο πεζούλι.

Η σκηνοθεσία της παράστασης από τον Δημήτρη Καρατζιά σε ταξιδεύει χωρίς αμφιβολία σε εκείνο το πεζούλι στην Κοκκινιά και σαν θεατής ταυτίζεσαι με τον πιτσιρικά που κρυφακούει τις ιστορίες. Μέσα από τη λιτή και συνάμα στατική σκηνοθεσία, χωρίς τις υπερβολές αισθάνεσαι όλα τα συναισθήματα που κατακλύζουν τις ηρωίδες, είτε είναι χαρά είτε λύπη. Τα σκηνικά και τα κοστούμια από τον Γιώργο Λιντζέρη, παραπέμπουν σε εκείνη την εποχή θυμίζοντάς μας κι εμάς τις αναμνήσεις από τις γιαγιάδες μας στο χωριό. Η πρωτότυπη μουσική και τα τραγούδια του Μάνου Αντωνιάδη ταίριαζαν απόλυτα με την αίσθηση που αποπνέει το έργο, προκαλώντας συγκίνηση ειδικά με το τραγούδι της Μαρίας Γράμψα.

Οι ερμηνείες των ηθοποιών Μαρία Γράμψα, Δημήτρης Καραρζιάς, Κική Μαυρίδου, Φανή Παλιούρα και Χριστίνα Σαμπανίκου ήταν ξεχωριστές και συγκινητικές. Ο κάθε ήρωας με το δικό του χαρακτήρα και ταυτότητα σε ταξίδευε στην ιστορία του και παράλληλα αν είσαι γυναίκα ίσως και ταυτίζεσαι με κάποια από όσα ακούς, είτε πρόκειται για μια δική σου ιστορία, της μαμάς σου, της γιαγιάς σου ή κάποιας φίλης σου.

Σίγουρα οι «Γυναικείες Ιστορίες» είναι μια παράσταση που αξίζει να δει κάποιος καθώς αποτελεί τροφή για σκέψη, ενώ παράλληλα καταδεικνύει και μια πλευρά της ζωής του τότε και πόσο αυτή ταυτίζεται με το σήμερα, ως προς τη θέση που κατέχει η γυναίκα. Ο επίκαιρος χαρακτήρας της θα έλεγα ότι κάνει και το θέμα της παράστασης διαχρονικό, πέρα από τα δεινά της πατρίδας τότε φτάνουμε στο σήμερα. Παρατηρούμε τις αλλαγές αν υπάρχουν είτε προς το καλύτερο, είτε προς το χειρότερο, αλλά και που βρισκόμαστε εμείς και κυρίως τι θέση δίνουμε στις γυναίκες όποια ηλικία κι αν έχουν.

Της Κατερίνας Μπουκάλα, 16/03/22
Θεατρολόγος

Αφήστε μια απάντηση

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *

Αυτός ο ιστότοπος χρησιμοποιεί το Akismet για να μειώσει τα ανεπιθύμητα σχόλια. Μάθετε πώς υφίστανται επεξεργασία τα δεδομένα των σχολίων σας.