Η Άποψή μας για την παράσταση “H Λένι Ρίφενσταλ κοιμάται τα βράδια;” του Άγγελου Ανδρεόπουλου σε διασκευή – σκηνοθεσία Βάνας Πεφάνη στο Θέατρο Φούρνος

Γράφει η Κατερίνα Δημητρακοπούλου
27/03/25

Η Ελένε Μπέρτα Αμάλιε «Λένι» Ρίφενσταλ (22 Αυγούστου 1902 – 8 Σεπτεμβρίου 2003) υπήρξε γυναίκα πρωτοπόρος η οποία άφησε το δικό της στίγμα στη σύγχρονη ιστορία. Ονειρεύτηκε και πίστεψε πως μπορεί να γίνει χορεύτρια και ηθοποιός. Και τα κατάφερε μέχρι ενός σημείου. Η ενασχόληση της με τη φωτογραφία και τη σκηνοθεσία ήταν το διαβατήριο στην επιτυχία. Συνεπαρμένη από τη φυσική ομορφιά του κόσμου δημιούργησε αριστουργήματα, όπως τα έχουν χαρακτηρίσει οι ειδικοί, Το Γαλάζιο Φως, Ολυμπία και Ο Θρίαμβος της Θέλησης. Δεν δίστασε ακόμη και σε μεγάλη ηλικία, ενενήντα ετών, να τραβήξει υποβρύχιες φωτογραφίες, απαθανατίζοντας καρχαρίες στους ωκεανούς. Τα καλύτερα της χρόνια όσον αφορά τη δημιουργικότητα, την καινοτομία και την πρωτοπορία στα έργα της ήταν την περίοδο που ο Χίτλερ ήταν στην εξουσία. Τον θαύμαζε και συνεργάστηκε μαζί του με κύριο στόχο την «ανύψωση» του Εθνικοσοσιαλιστικού Κόμματος. Η συγκεκριμένη στάση και προσφορά στο Γ’ Ράιχ, την οδήγησε σε φυλάκιση, ταπείνωση, δικαστικούς αγώνες. Εκείνη, όμως, δεν έσκυψε ποτέ το κεφάλι και δεν έχασε το χαμόγελο της.

Το 2018 ο Άγγελος Ανδρεόπουλος μας τη συστήνει μέσα από τον μονόλογο Λένι Ρίφενσταλ με τη Φιλίτσα Καλογεράκου σε σκηνοθεσία Γιώργη Κοντοπόδη. Τότε ο συγγραφέας μέσα από το θεατρικό κείμενο – απολογία σκιαγράφησε τη γυναίκα, τη δημιουργό, τη φίλη της προπαγάνδας. Ήταν πολλοί αυτοί που τη θαύμασαν αλλά και τη μίσησαν. Φέτος, ο συγγραφέας επανεξετάζει την αμφιλεγόμενη προσωπικότητα της Λένι μέσα από μία φανταστική τηλεοπτική συνέντευξη. Το κείμενο του Ανδρεόπουλου έχει ροή, δυναμισμό, ειλικρίνεια και αλήθεια.
”
Η Βάνα Πεφάνη προσπάθησε με έντονη διεισδυτική ματιά να δει μέσα στην ψυχή της Λένι. Η Λένι ήθελε να είναι η πρώτη, η καλύτερη σε όλα. Η οικονομική άνεση που της παρείχε η συνεργασία με τον Χίτλερ της έδωσε την ευκαιρία να κάνει πραγματικότητα αυτά που πίστευε ότι άξιζε εκείνη να καταφέρει. Στα απομνημονεύματα της παρουσιάζει τον εαυτό της μαγεμένο από το κάλλος και παραμένει αμετανόητη ως το τέλος. Η Πεφάνη εικάζουμε πως θέλει να αφυπνίσει τον θεατή, να του δώσει το ερέθισμα να συσχετίσει τον καλλιτέχνη και τα δημιουργήματα του με την ευθύνη του απέναντι στο κοινωνικό σύνολο μέσα από το πλαίσιο της ιστορίας του πολιτισμού. Οι βιντεοπροβολές πετυχαίνουν να κάνουν πιο απτό το εγχείρημα εμβάθυνσης στην προσωπικότητα της Λένι. Η σκηνοθέτις έχει επιμείνει και έχει καταφέρει οι δύο ηθοποιοί επί σκηνής να φτιάξουν έναν καμβά συναισθημάτων, απόψεων, ιδεών, προβληματισμού και αμφιβολιών.

Η Άννα Ανδριανού είναι η Λένι. Είτε περπατά είτε στέκεται ή κάθεται παραμένει αγέρωχη, ατάραχη, ψυχρή. Τα μάτια της πετούν σπίθες που προκαλούν φωτιές. Μάταια ο δημοσιογράφος, Βασίλης Αφεντούλης, προσπαθεί να την κάνει να λυγίσει, να την ευαισθητοποιήσει, να δείξει ότι η ακινησία της είναι φαινομενική και όχι ειλικρινής. Ο ηθοποιός έχει δουλέψει την κίνηση του σώματος του και τις εκφράσεις του προσώπου με αποτέλεσμα να δίνει την εικόνα ενός έμπειρου δημοσιογράφου.

Ο Γιώργος Λυντζέρης έφτιαξε ένα ζωντανό τηλεοπτικό πλατό και οι ενδυματολογικές του επιλογές ταιριάζουν τέλεια στους χαρακτήρες. Οι φωτισμοί της Βάνας Πεφάνη πετυχαίνουν μία ασφυκτική ατμόσφαιρα, την οποία εντείνει ακόμη περισσότερο η μουσική σύνθεση του Μάνου Αντωνιάδη.

Ο θεατής καλείται να δώσει μόνος του την απάντηση στο ερώτημα του τίτλου της παράστασης Η Λένι Ρίφενσταλ κοιμάται τα βράδια; σύμφωνα με τις προσωπικές του εμπειρίες και πεποιθήσεις. Ας μην ξεχνά πως υπάρχουν τρόποι να κοιμάται κάποιος χωρίς τύψεις τα βράδια.