Η Άποψή μας για την παράσταση “Η απολογία της Μαρί Κιουρί” στο Θέατρο Αποθήκη
Γράφει η Κατερίνα Μπουκάλα
19/01/23
Την Κυριακή 8 Ιανουαρίου βρεθήκαμε στο Θέατρο Αποθήκη, όπου παρακολουθήσαμε την παράσταση «Η Απολογία της Μαρί Κιουρί» σε κείμενο της Ευσταθίας και σκηνοθεσία και δραματουργική επεξεργασία της Κίρκης Καραλή. Το ρόλο της Μαρί Κιουρί υποδύεται η Πέγκυ Τρικαλιώτη, η οποία έχει βραβευτεί δυο φορές για την ερμηνεία της.
Το έργο πραγματεύεται τη ζωή της κορυφαίας των επιστημών του 20ου αιώνα της Μαρί Κιουρί, η οποία ήταν η πρώτη γυναίκα που απέσπασε δυο βραβεία Νόμπελ, ένα στη Φυσική (1903) και ένα στη Χημεία (1911), ενώ παράλληλα ήταν και η πρώτη γυναίκα που δίδαξε στη Σορβόννη. Η ίδια μαζί με τον σύζυγό της Πιερ Κιουρί, ανακάλυψε το ράδιο και μελέτησε τα φαινόμενα της ραδιενέργειας και στην πορεία ανακάλυψε το πολώνιο.
Η παράσταση ωστόσο παίρνει αφορμή από ένα ερωτικό σκάνδαλο στο Παρίσι το 1911, όπου εμπλέκεται η ίδια και ο επίσης επιστήμονας Πωλ Λανζεβάν. Το γεγονός αυτό θα αποτελέσει αιτία να κινδυνέψει να μην πάρει το βραβείο Νόμπελ Χημείας. Το έργο διαδραματίζεται σε μια αίθουσα δικαστηρίου, όπου εκεί διεξάγεται η φανταστική δίκη της Μαρί Κιουρί και της δίνεται η ευκαιρία να απολογηθεί. Η ίδια ξετυλίγει το κουβάρι της ζωής της ξεκινώντας από τα παιδικά της χρόνια στην Πολωνία, τη γνωριμία με τον Πιερ Κιουρί και τη σχέση της έπειτα με τον Πωλ Λανζεβάν.
Το εξαιρετικό κείμενο της Ευσταθίας είναι εμπνευσμένο από τη βιογραφία της Μαρί Κιουρί, που είναι γραμμένη από της κόρη της Εύα, έχοντας βέβαια μέσα και στοιχεία μυθοπλασίας. Πρόκειται για ένα κείμενο ιδιαίτερα άμεσο και κατανοητό, μιλώντας ξεκάθαρα για τη θέση της γυναίκας εκείνη την εποχή και το πως η ίδια κατακρίνεται και παραγκωνίζεται για τις επιλογές της. Παράλληλα, βλέπουμε και τις προεκτάσεις του στο σήμερα, όπου οι γυναίκες παλεύουν ακόμη για τα αυτονόητα.
Η σκηνοθεσία της Κίρκης Καραλή εστιάζει στον ψυχισμό της ηρωίδας, προκαλώντας αναπόφευκτα την ταύτιση του κοινού. Είναι μια καθαρή και άρτια σκηνοθεσία που δίνει έμφαση στον δυναμισμό των ηθοποιών και συγκεκριμένα στης Πέγκυς Τρικαλιώτη, η οποία μέσα από την υποκριτική της έκταση απογειώνει το κείμενο και τη σκηνοθεσία. Ο θεατής παρακολουθεί χωρίς ανάσα τις εναλλαγές της υποκριτικής της ικανότητας, αλλά και τις συχνές συναισθηματικές της διακυμάνσεις. Μαζί της στη σκηνή είναι η Ιζαμπέλλα Μπαλτσαβιά και ο χορευτής Κωνσταντίνος Παπανικολάου, τη συνοδεύουν με μαεστρία και γεμίζουν τη σκηνή με όλους τους χαρακτήρες που η ίδια αναφέρει πως πέρασαν από τη ζωή της.
Τα σκηνικά και τα κοστούμια της Άσης Δημητρολοπούλου σε συνδυασμό με τους φωτισμούς του Κώστα Τριανταφύλλου, σε μεταφέρουν με έναν ιδιαίτερο τρόπο σε μια άλλη εποχή, χωρίς κανέναν στοιχείο υπερβολής που να κουράζει το μάτι του θεατή, μιας και είναι από τις φορές που η ερμηνεία και το κείμενο παρασέρνουν το κοινό. Δεν μπορούμε βέβαια να μην αναφέρουμε τις χορογραφίες του Κωνσταντίνου Παπανικολάου, όπου πραγματικά σε ταξίδευαν, αλλά και το τραγούδι της παράστασης “Για πες μου κάτι” όπου ερμηνεύουν η Ευσταθία και η Πέννυ Μπαλτατζή.
Σίγουρα πρόκειται για μια παράσταση που αξίζει να δεις και σε πολλά σημεία αν είσαι γυναίκα να ταυτιστείς. Η Μαρί Κιουρί παρά της προσφορά της στην παγκόσμια επιστήμη κρίθηκε για τις επιλογές της και φυσικά το έργο της εκείνη τη στιγμή δεν είχαν καμία απολύτως σημασία επειδή ήταν γυναίκα και επειδή ερωτεύτηκε…
Περισσότερα για την παράσταση ΕΔΩ