Η Άποψή μας για την παράσταση «Ήλιος με δόντια» στο Θέατρο Μπέλλος

Γράφει η Κωνσταντίνα Καλλέργη
09/01/25

Βασισμένη στο ομώνυμο μυθιστόρημα του Γιάννη Μακριδάκη, η παράσταση Ήλιος με δόντια, συστήνεται στο κοινό στη σκηνή του θεάτρου Μπέλλος, σε δραματουργική επεξεργασία Νεφέλης Μαϊστράλη και σκηνοθεσία Θανάση Ζερίτη.

Ένας ήρωας, μια ζωή, μια ιστορία, μια αφήγηση, δυο ηθοποιοί.

Μεγαλώνοντας στο Φρούριο της Χίου, του προηγούμενου αιώνα, με όλες τις παθογένειες της μικρής, κλειστής κοινωνίας, και τις δικές του προσωπικές ιδιαιτερότητες, που τον περιθωριοποιούν, ο Κωνσταντής, ο κεντρικός ήρωας του μυθιστορήματος, ζει στα όρια της κοινωνίας και της πραγματικότητας.

Η ζωή του, τα βιώματά του, η παιδική του ηλικία, ακόμα και οι έρωτές του, χωρούν στον περιορισμένο κόσμο της επαρχίας που γνωρίζει, και συμπορεύονται με σημαντικά γεγονότα της νεότερης ιστορίας της Ελλάδας.

Αφηγητής, τώρα, και ταυτόχρονα πρωταγωνιστής της δικής του ιστορίας, αγωνίζεται να ξεδιπλώσει το κουβάρι των γεγονότων που τον στιγμάτισαν.
“Έχω ένα προαίσθημα πως σήμερα θα πάει η ιστορία ως το τέλος, ναι, ναι…”

Σήμερα, ο Κωνσταντής θα κατορθώσει να βάλει τη ζωή του σε σειρά, φτάνοντας σ’ αυτή τη μαύρη μέρα που αλλάξανε όλα κι έχασε τον μόνο άνθρωπο που τον αποδέχτηκε, όπως είναι. Σήμερα, μέσα απ’ τις μνήμες του θα αναβιώσουν μερικές από τις σημαντικότερες σελίδες της σύγχρονης ελληνικής ιστορίας. Σήμερα, θα ακουστεί για πρώτη φορά, η φωνή αυτού που αναγκάστηκε να σωπαίνει, για να μην προκαλεί τους “ευυπόληπτους και νοικοκυρεμένους”.

Η δραματοποίηση της Νεφέλης Μαϊστράλη, κρατά πιστό και μεταδίδει επάξια το πνεύμα του βιβλίου, χωρίς να στερείται θεατρικότητας, ενώ η λιτή και συγκροτημένη σκηνοθεσία του Θανάση Ζερίτη, επιτρέπει στους ηθοποιούς να αξιοποιήσουν στο έπακρο τα εκφραστικά τους μέσα. Οι δυο ηθοποιοί, Παναγιώτης Εξαρχέας και Γιάννης Λεάκος, απόλυτα συγχρονισμένοι και συνδεδεμένοι, ως μια ψυχή σε δυο σώματα, επιδίδονται σε μια διελκυστίνδα ερμηνειών, ενσαρκώνοντας τον ίδιο τον Κωνσταντή, αλλά και όλα τα «φαντάσματα» της ζωής του, που περνούν μπροστά από τα μάτια μας κατά την αφήγησή του.

Αμεσότητα, χιούμορ, αλλά και δηκτικός λόγος, τα όπλα του συγγραφέα, γίνονται εργαλεία του ήρωα αλλά και του θιάσου, που παρουσιάζει με μεστό τρόπο μια ιστορία… ή δύο ιστορίες: μια προσωπική και μια εθνική, που μπλέκονται και συναντιούνται, καθώς ζυμώνονται από τα ίδια υλικά, το φόβο, την ελπίδα, την ανάγκη για αγάπη και μια καλύτερη ζωή, την πεισματική ονειροπόληση και πίστη ότι μια μέρα όλα θα είναι καλύτερα!

Περισσότερα για την παράσταση ΕΔΩ