Η Άποψή μας

Η Άποψή μας για την παράσταση «…καλά, εσύ σκοτώθηκες νωρίς» του Χρόνη Μίσσιου σε σκηνοθεσία Σοφίας Καραγιάννη στο Θέατρο 104

Γράφει η Κατερίνα Δημητρακοπούλου
02/02/23

Τα τελευταία χρόνια παρουσιάζονται στις θεατρικές σκηνές, παραστάσεις που το θέμα τους δεν αποτελεί αμιγώς θεατρικό έργο. Τα λογοτεχνικά κείμενα έχουν αρχίσει να κερδίζουν έδαφος στη σκηνική τους παρουσίαση, δημιουργώντας έναν εποικοδομητικό διάλογο με τα θεατρικά κείμενα. Η τελευταία δουλειά της Ομάδας Gaff αποτελεί ένα τέτοιο εγχείρημα, καθώς ανεβάζει το αφήγημα του Χρόνη Μίσσιου … καλά, εσύ σκοτώθηκες νωρίς στο Θέατρο 104.

Ο Χρόνης Μίσσιος γεννήθηκε το 1930 στην Καβάλα και έφυγε τον Νοέμβριο του 2012 νικημένος από τον καρκίνο. Αναγκάζεται να αφήσει το σχολείο στη Β’ τάξη του Δημοτικού. Το 1947 συλλαμβάνεται και καταδικάζεται σε θάνατο. Βίωσε εννέα μήνες αγωνίας σε εξορίες και φυλακές, καθώς, κάθε επόμενο πρωινό θα μπορούσε να ήταν και το πρωινό της εκτέλεσής του. Το έργο του … καλά, εσύ σκοτώθηκες νωρίς αποτελεί φόρο τιμής σε ένα συναγωνιστή του που έφυγε πριν τη Δικτατορία.

Οι Σοφία Καραγιάννη και Μυρτώ Αθανασοπούλου έχουν κάνει τη δραματουργική επεξεργασία πετυχαίνοντας ένα αποτέλεσμα πέρα των προσδοκιών. Η συγκεκριμένη δραματοποίηση του αφηγήματος έχει ανεβάσει πολύ ψηλά τον πήχη για μελλοντικές θεατρικές διασκευές άλλων λογοτεχνικών κειμένων. Δεν υπάρχουν καλοί και κακοί, αφήνουν να μιλήσει μία αθώα, καθαρή ψυχή ενός δεκαεξάχρονου που έζησε την εξαθλίωση, τον πόνο, τη φρίκη και επέζησε.

Η Σοφία Καραγιάννη «στέκεται πίσω από την κάμερα» και δημιουργεί εικόνες που ωθούν τον θεατή να βιώσει σε απόσταση βολής αυτά που δεν θέλει να θυμάται ή δεν γνωρίζει. Η σκηνοθέτις δεν γίνεται κριτής, απλώς παρουσιάζει τα γεγονότα σε ένα νεκρόδειπνο όπου φαντάσματα και ζωντανοί συνομιλούν για την πιο σκοτεινή σελίδα της ελληνικής ιστορίας. Μακρόνησος, Αη Στράτης, Αβέρωφ, Κέρκυρα, Κορυδαλλός παρελαύνουν μπροστά μας με τα θύματα να φωνάζουν δυνατά τις μύχιες σκέψεις τους: «Δυστυχώς ζω σε μια κοινωνία η οποία δείχνει να έχει πάθει εγκεφαλικό. Να συμβαίνουν τόσο τρομακτικά πράγματα και να μην παίρνει χαμπάρι; Να μην αντιδρά με τίποτα;» Τέσσερις ηθοποιοί, οι τέσσερις ιππότες της Κολάσεως, αφηγούνται και ζουν την κάθε στιγμή. Αφήνονται να τους συνεπάρουν τα συναισθήματά τους. Χορεύουν σε ένα γαϊτανάκι εξομολογήσεων όπου η οργή, ο πόνος, η απόγνωση αναζητούν μάταια την ελπίδα.

Ο Ιωσήφ Ιωσηφίδης πραγματοποιεί ίσως την πιο συγκλονιστική ερμηνεία της καριέρας του και μαζί του δυναμικοί συνοδοιπόροι επί σκηνής οι Κωνσταντίνος Πασσάς, Δημήτρης Μαμιός και Γιάννης Μάνθος. Με τις ερμηνείες τους χάνεται η ατομικότητα του ηθοποιού και αναδεικνύεται η ολότητα των ρόλων. Ειδικά η ερμηνεία του Γιάννη Μάνθου αποτελεί παράδειγμα προς μίμηση πως ένας νεαρός ηθοποιός αναδεικνύεται στα χέρια μίας σκηνοθέτιδος που αγαπά τους ηθοποιούς της.

Η Γεωργία Μπούρδα, η σκηνογράφος και η ενδυματολόγος της παράστασης, επιλέγει το λευκό και το μαύρο. Το λευκό της αγνής αλήθειας και το μαύρο του πένθους για να καταδείξει με τα λόγια του συγγραφέα: «Έπρεπε να περάσω πολλά και να διαβάσω πολύ για να καταλάβω πόσο μοναδικός, πόσο μοναχικός είναι ο δρόμος του επαναστάτη». Οι φωτισμοί της Βασιλικής Γώγου είναι υποδειγματικοί στο να τονίσουν τις ψυχολογικές μεταπτώσεις των χαρακτήρων, η Μαργαρίτα Τρίκκα που επιμελείται την κίνηση, καταφέρνει να δώσει μία χορευτική χροιά στα σώματα των ρόλων, τα οποία καθοδηγούνται από τη μουσική του Μάνου Αντωνιάδη, η οποία είναι ευαίσθητες νότες αγάπης προς τα θύματα και τους θύτες.

Η παράσταση της Ομάδας Gaff δεν κάνει μάθημα ιστορίας, δεν κρίνει ούτε κατακρίνει• αφηγείται την ανθρώπινη μοίρα εκείνα τα σκοτεινά χρόνια και ίσως κάποιοι από εμάς να αναρωτηθούμε, αν αξίζουμε να χαρακτηριζόμαστε άνθρωποι σήμερα. Καλή σας θέαση!!

Αφήστε μια απάντηση

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *

Αυτός ο ιστότοπος χρησιμοποιεί το Akismet για να μειώσει τα ανεπιθύμητα σχόλια. Μάθετε πώς υφίστανται επεξεργασία τα δεδομένα των σχολίων σας.