Η άποψή μας για την παράσταση “Lebensraum” του Θανάση Τριαρίδη
Θα μπορούσαμε να πούμε ότι τα θεατρικά κείμενα του Τριαρίδη έχουν βρει τον κατάλληλο χώρο για την παρουσίασή τους στη θεατρική σκηνή Faust. Ίσως κάποιοι από εσάς να θυμούνται τα Football, Zyklon ή το Πεπρωμένο, Μένγκελε, ενώ παράλληλα αυτές τις μέρες παρουσιάζεται και Το περίσσιο παιδί.
Η γερμανική λέξη lebensraum σημαίνει ζωτικός χώρος• ο Χίτλερ και οι Ναζί υποστήριζαν ότι «ένα κράτος έχει το δικαίωμα να προσαρτήσει τα εδάφη που του χρειάζονται για να αναπτυχθεί …».
Δύο άτομα χωρίς ταυτότητα, δεν έχει σημασία ούτε το φύλο τους υπογραμμίζει ο συγγραφέας, όμως για μια ακόμα φορά τον απασχολεί ο άνθρωπος, η ευθύνη του συνόλου απέναντι στη χειραγώγηση του ενός. Στο συγκεκριμένο μονόπρακτο, το οποίο έχει τον υπότιτλο, ένα πείραμα για την καλοσύνη, καλείται η επιλεγμένη γυναίκα (Δέσποινα Αποστολίδου) να απαντήσει στις ερωτήσεις της Χειρίστριας (Κατερίνα Σταθοπούλου) με έπαθλο ένα σημαντικό χρηματικό ποσό. Απλές ανώδυνες ερωτήσεις αρχικά, για να χαλαρώσει το άτομο-πείραμα. Μετά ο κλοιός όλο και σφίγγει, γίνονται ερωτήσεις υπό αυξανόμενη πίεση με έναν και μοναδικό στόχο: αυτό το παιχνίδι χειραγώγησης μέσω του φόβου να καταφέρει να μειώσει την όποια αντίσταση μπορεί να προβάλει το άτομο-πείραμα• να οδηγηθεί σε μία άνιση πάλη διατήρησης της πνευματικής, σωματικής, ηθικής και ψυχικής ακεραιότητας του.
Η Γιώτα Σερεμέτη που επιμελείται τη σκηνοθεσία οδηγεί με ακρίβεια τις νεαρές γυναίκες να γίνουν χειρίστρια και άτομο-πείραμα. Η Κατερίνα Σταθοπούλου με απίστευτη φυσικότητα υιοθετεί μία ευγενική σκληρότητα και χωρίς να «σπάσει» η μάσκα του προσώπου της γίνεται η κυρίαρχος του παιχνιδιού. Η Δέσποινα Αποστολίδου εμφανίζεται τόσο σίγουρη για τον εαυτό της και μας είναι έντονη η πτώση της. Οι νεαρές πρωταγωνίστριες δεν καταδέχτηκαν υπερβολές και επιτηδεύσεις, ήταν ειλικρινείς, με καθαρή έκφραση του λόγου και πέτυχαν τη σχέση εξουσιαστή-θύματος. Το λιτό σκηνικό το οποίο έχει επιμεληθεί η ίδια η ομάδα ταιριάζει απόλυτα με έναν χώρο συνέντευξης και η κλειστοφοβική ατμόσφαιρα του έργου ενισχύεται από τους φωτισμούς του Κώστα Φιλίππογλου
Παρακολουθήσαμε ένα πολιτικό και επίκαιρο έργο που καταφέρνει να πάρει μαζί του τον θεατή στη δίνη του ατόμου-πειράματος, στη μάχη για την ύπαρξη. Γεννιέται το ερώτημα (και όχι μόνο) πόσο ακέραιο μπορεί να μείνει ένα άτομο με καλοσύνη• αντέχει να κρατήσει τον δικό του «ζωτικό χώρο» απαραβίαστο; Ίσως και εσείς να προβληματιστείτε, αν δείτε την παράσταση, ίσως να αναρωτηθείτε που πάμε. Καλή σας θέαση!
ΣΥΝΤΕΛΕΣΤΕΣ
Κείμενο: Θανάσης Τριαρίδης
Σκηνοθετική επιμέλεια: Γιώτα Σερεμέτη
Σχεδιασμός φωτισμού: Κώστας Φιλίππογλου
Καλλιτεχνική συνεργασία: Μαρία Αιγινίτου
Φωτογραφίες παράστασης: Γιάννης Πρίφτης
Παίζουν: Δέσποινα Αποστολίδου, Κατερίνα Σταθοπούλου
Υπεύθυνη επικοινωνίας: Χρύσα Ματσαγκάνη
Της Κατερίνας Δημητρακοπούλου, 05/03/22
Πολιτιστικός συντάκτης