Η Άποψή μας για την παράσταση “Μήδειας Μπούρκα” του Ανδρέα Φλουράκη στο θέατρο Εν Αθήναις
Γράφει η Κατερίνα Δημητρακοπούλου
16/05/24
«… Δεν ήρθα εδώ για έναν άντρα, για έναν οποιονδήποτε άντρα, ήρθα για τον Ιάσονα. Τον άντρα μου. […] Έρχονται. Και ξέρω καλά τι θέλουν. Θέλουν να με δουν. Να με κάνουν ίση με αυτούς …»
Ο Ανδρέας Φλουράκης έγραψε το έργο Μήδειας μπούρκα το 2010 όταν βρέθηκε για ένα συνέδριο της UNESCO στα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα. Το έργο ξεχώρισε όταν πρωτοπαρουσιάστηκε στο Φεστιβάλ OFF OFF Athens του θεάτρου Επί Κολωνώ τον Ιούνιο του 2014 και ανέβηκε στη Κεντρική Σκηνή του θεάτρου με τη Μίνα Λαμπροπούλου στον πρωταγωνιστικό ρόλο σε σκηνοθεσία του ίδιου του συγγραφέα. Επιλέγεται στον τίτλο του έργου η αναφορά στη μπούρκα καθώς αποτελεί σύμβολο θρησκευτικής πίστης και υποταγής για τις χώρες του ισλαμικού κόσμου.
Δέκα χρονιά μετά η Κυριακή Σπανού εμπνέεται από την ιστορία αυτής της διαφορετικής Μήδειας και στο πρόσωπο της Μαρσέλας Λένα βρίσκει την ιδανική ηθοποιό για να δώσει σάρκα και οστά όχι μόνο στη χάρτινη ηρωΐδα του έργου αλλά και σε όλα όσα εκείνη αντιπροσωπεύει ως γυναίκα ξένη, «βάρβαρη» και αλλόθρησκη. Άραγε πως αισθάνεται αυτή η γυναίκα που αφήνει οικογένεια και πατρίδα για το πάθος της για έναν άντρα; Τι θυσίες είναι υποχρεωμένη να κάνει για να γίνει μία ακόμα Ευρωπαία, αποδεκτή από τους κανόνες του πολιτισμένου κόσμου; Μπορεί να επιλέξει τον δικό της δρόμο; Μπορεί να αλλάξει την προδιαγραμμένη μοίρα της;
Ο πρώτος άντρας της ζωής της, ο πατέρας της, ήταν θηριώδης, απόλυτος μονάρχης σύμφωνα με τα δικά της λόγια «έχω δει εκατοντάδες φορές τον πατέρα μου να βγάζει από τη μέση όποιον του στεκόταν εμπόδιο», έχει γίνει το πρότυπο της στις στυγερές δολοφονίες. Η μητέρα της προσπάθησε να την κάνει υπάκουη προς τον άντρα και να απολαμβάνει την υπεροχή της ανάμεσα στις άλλες γυναίκες, «γιατί ονειρεύεται να γίνω σαν εκείνη, υποταγμένη στους άντρες, μεγάλη και τρανή ανάμεσα στις γυναίκες» αλλά εκείνη επιλέγει να είναι ανεξάρτητη και κυρία των επιλογών και των πράξεων της. Η Μήδεια είναι έτοιμη και αποφασισμένη να πληρώσει το τίμημα προς την ελευθερία.
Η Μαρσέλα Λένα έχει «αφομοιώσει» τον ψυχισμό της «Μήδειας» και χρησιμοποιώντας όλα τα εκφραστικά της μέσα στο έπακρο μεταμορφώνεται σε μία βάρβαρη ξένη χωρίς πρόσωπο που με όποιο κόστος ταξιδεύει στον δυτικό κόσμο χωρίς πρόσωπο και ταυτότητα.
Η Μάρθα Φωκά έχει επιμεληθεί το κοστούμι της πρωταγωνίστριας που της επιτρέπει άνεση στις κινήσεις και ευκολία στις μεταμορφώσεις. Η Ζωή Μολυβδά Φαμέλη έχει αναλάβει την επιμέλεια του σκηνικού και των φωτισμών (μαζί με τον Γιώργο Γκόλαντα) που κάνουν αισθητή τόσο την εσωτερική πάλη της απάρτιδος γυναίκας όσο και τη θέλησή της να είναι εκείνη που αποφασίζει για τον εαυτό της. Τη συναισθηματική φόρτισή της ενισχύει αρμονικά ο Αλέξανδρος Τσιωνάς με τις μουσικές επιλογές του.
Στο Εν Αθήναις θα παρακολουθήσετε μία παράσταση – ωδή για την ατομική, προσωπική ελευθερία όχι μόνο μίας αλλόθρησκης γυναίκας, αλλά κάθε γυναίκας που θέλει να κρατήσει τη δική της ταυτότητα και προσωπικότητα. Καλή σας θέαση!