Η Άποψή μας για την παράσταση “Πως να νικήσεις την μοναξιά” του Neil LaBoute στον Πολυχώρο Vault
Ο Θεατρικός Οργανισμός Πρώτες Ύλες παρουσιάζει στο Θέατρο Vault την παράσταση του Neil LaBute “Πως να νικήσεις τη μοναξιά” που γράφτηκε το 2017 και ανεβαίνει για πρώτη φορά στην Ελλάδα. Ο οργανισμός Πρώτες Ύλες έχει ανεβάσει μεταξύ άλλων τα έργα “Μικρή Ερωτική Ιστορία” του Αλφρέντ Ντε Μυσσέ, την “Έντα Γκάμπλερ” του Ίψεν, το “Σκληρά και Τρυφερά” του Μάρτιν Κριμπ, το “Πισίνα-Όχι νερό” του Μαρκ Ρειβενχιλλ, το “Σκοτεινό Σπίτι” πάλι του LaBute.
Η μοναξιά ήταν μια από τις πιο πολυψαγμένες λέξεις στην μηχανή αναζήτησης της Google κατά την περίοδο της Πανδημίας και όχι άδικα. Όλοι μας χάσαμε την Γη κάτω από τα πόδια μας και βιώσαμε πρωτόγνωρα συναισθήματα. Μόνοι μας-κλεισμένοι σ’ένα σπίτι-να φοβόμαστε να έρθουμε σε επαφή με τον συνάνθρωπο, τον φίλο, τον συγγενή. Πως να νικήσεις κάτι που φωλιάζει μέσα σου και σε διαβρώνει; Ένα αόρατο συναίσθημα που σε καταπλακώνει; Είναι φόβος; Είναι απόγνωση; Είναι μοναξιά;
Μια τέτοια δύσκολη κατάσταση καλούνται να αντιμετωπίσουν η Τζόντυ και ο Μπραντ. Η Τζόντυ έχει όγκο στον εγκέφαλο και θέλει να δώσει ένα τέλος. Έχει κάνει ήδη 2 αποτυχημένες απόπειρες αυτοκτονίας με χάπια. Ο σύζυγός της διαφωνεί και θέλει να συνεχίσουν να παλεύουν. Ένας παλιός συμμαθητής απ’το σχολείο με επιβαρυμένο παρελθόν φαίνεται ο μόνος διατεθειμένος να τους βοηθήσει. “Το μόνο που ξέρω είναι ότι θέλω να τελειώσει ο πόνος.”
Η παράσταση ανοίγει έναν διάλογο με τον θεατή πάνω στα διλήμματα που αντιμετωπίζει κάποιος όταν πλησιάζει ο θάνατος αλλά και τις αποφάσεις που καλείται να πάρει ο ίδιος αλλά και οι γύρω του. Αποφάσεις οι οποίες διαφέρουν από άνθρωπο σε άνθρωπο και μπορούν να λυθούν μόνο μέσα από μια ειλικρινή και αμφίδρομη σχέση. Έχει κάποιος το δικαίωμα να αποφασίσει να δώσει τέλος στη ζωή του; Μπορούμε να καταλάβουμε το μέγεθος του πόνου που νιώθει ο άλλος; Είμαστε διατεθειμένοι να χάσουμε την βόλεψή μας για τις ανάγκες του άλλου; Το έργο του LaBute θέτει περισσότερα ερωτήματα από αυτά που καλείται να απαντήσει. Το ζήτημα της εθελούσιας υποβοηθούμενης ευθανασίας απασχολεί τον τελευταίο καιρό όλο και περισσότερες χώρες ανά τον κόσμο. Δύσκολο ζήτημα και ακόμα πιο δύσκολο να το αποτυπώσεις στο χαρτί και να το αποδώσεις στην σκηνή χωρίς να μπλέξεις σε εύκολους συναισθηματισμούς και γραφικές καταστάσεις. Ευτυχώς όμως ο Χρήστος Λύγκας και όλος ο θίασος αντιμετωπίζουν το όλο θέμα με συγκροτημένη ματιά.
Η Μαρία Μπρανίδου μας έδωσε απλόχερα μια λιτή, άμεση και ειλικρινή Τζόντυ. Με λεπτότητα στην ερμηνεία της μας παρουσίασε τις δικές τις αλήθειες και τα θέλω της. Η ψυχική της κούραση και ο σωματικός της πόνος αποτυπώνονται στις κινήσεις της. Ο Χρήστος Λύγκας, που κρατάει και την σκηνοθεσία, στον ρόλο του Μπραντ έδωσε μια ισορροπημένη ερμηνεία ανάμεσα στον υποστηρικτικό αλλά και συνάμα εναντιωμένο σύζυγο. Γνωρίζει καλά τον χαρακτήρα και την ψυχοσύνθεση του ήρωα που καλείται να υποδυθεί και στήνει με συναισθηματική ακρίβεια και χωρίς υπερβολές τον Μπραντ. Ο Γεράσιμος Μαύρος ως Τέιτ είναι ένας σκληρός άντρας που καλείται να φέρει εις πέρας ένα δύσκολο εγχείρημα. Παρ’όλο το δύσκολο του ρόλου του καταφέρνει να μας χαρίσει έναν πολύ τρυφερό και ταυτόχρονα αγαπητό Τειτ που κατανοείς και συγχωρείς(;) τις πράξεις του.
Εν κατακλείδι η παράσταση είναι ένα δυνατό παιχνίδι χαρακτήρων με 3 άξιους ερμηνευτές. Αυτό που τελικά μένει είναι ότι η μοναξιά δεν νικιέται. Ζεις μαζί της, Ξυπνάς και βάζεις το καλύτερο σου χαμόγελο για να μην καταλάβεις ότι σε νίκησε.
Του Περικλή Μπίκου, 25/2/22