Η Άποψή μας

Η ‘Αποψή μας για την παράσταση Thom Pain (βασισμένο στο τίποτα) του Will Eno σε σκηνοθεσία Φοίβου Σαμαρτζή στο Θέατρο 104

Οι Φοίβος Σαμαρτζής και Χρήστος Δεσπότης συστήνουν στο θεατρόφιλο κοινό τον Thom Pain. Το έργο ανέβηκε για πρώτη φορά τον Φεβρουάριο του 2005 στο DR2 της Νέας Υόρκης σε σκηνοθεσία Hal Brooks και ήταν υποψήφιο για το βραβείο Πούλιτζερ.

Ο Will Eno είναι Αμερικανός θεατρικός συγγραφέας και ζει στο Μπρούκλιν της Νέας Υόρκης. Το έργο του The Realistic Joneses παρουσιάστηκε στο Μπρόντγουεϊ το 2014, όπου έλαβε το ειδικό βραβείο Drama Desk και ανακηρύχθηκε το Καλύτερο Θεατρικό Έργο. Το έργο του The Open House παρουσιάστηκε εκτός Μπρόντγουεϊ στο Signature Theatre το 2014 και κέρδισε το βραβείο Obie για τη συγγραφή θεατρικών έργων καθώς και άλλα βραβεία, ενώ ήταν και στο περιοδικό TIME και στο Time Out της Νέας Υόρκης στο Top Ten Plays του 2014.

Σε έναν άδειο σκηνικό χώρο, ο Thom Pain αφηγείται αποσπασματικά τη ζωή του• δεν πρόκειται για μια κλασική παράσταση stand up comedy, που το κοινό τροφοδοτείται συνεχώς με έτοιμες και έξυπνες ατάκες, αλλά εκείνο με τη φυσική του παρουσία δίνει νόημα στη συγκεκριμένη παραγωγή. Ο Pain αφηγείται, σαν να κάνει μία εκ βαθέων εξομολόγηση, περιστατικά της καθημερινότητάς του με ευαισθησία και χιούμορ.

Ο Φοίβος Σαμαρτζής υπογράφει τη μετάφραση και τη σκηνοθεσία. Σχετικά με την απόδοση του κειμένου στα ελληνικά έχει κάνει πολύ καλή δουλειά καθώς έχει λάβει υπόψη του την καθομιλουμένη γλώσσα. Ως σκηνοθέτης της παράστασης έχει εστιάσει στα σημεία εκείνα που η εσωτερικότητα είναι σημαντική, έχει λάβει υπόψη τις σκηνικές οδηγίες του συγγραφέα, χωρίς αυτό να τον εμποδίζει να αποδώσει στην ελληνική πραγματικότητα ένα βίωμα που κάλλιστα θα μπορούσε να ανήκει σε κάποιον από εμάς και φαίνεται πως έχει καλή συνεργασία με τον πρωταγωνιστή του.

Ο Χρήστος Δεσπότης που υποδύεται τον Thom Pain έχει καταφέρει να κάνει «κτήμα» του τα βιώματα του ήρωα και απευθύνεται στο κοινό με άνεση και ειλικρίνεια. Χρησιμοποιεί κάθε μέσο που διαθέτει για να ερμηνεύσει έναν απαιτητικό ρόλο, που θέλει αυτοσυγκέντρωση, ελευθερία κινήσεων, γρήγορη αντίληψη• θέλει να είσαι ο ρόλος με το να είσαι ο πραγματικός σου εαυτός.

Η Έρη Μάτζιου ντύνει τον ήρωα με μαύρο κοστούμι, λευκό πουκάμισο, μαύρη γραβάτα• μία κλασική επιλογή μεν, πετυχημένη δε, αφού η προσοχή του θεατή δεν πρέπει να αποσπάται από τίποτα άλλο, εκτός από τον λόγο του Pain.

Ο Νείλος Καραγιάννης ενισχύει με τη μουσική του, την έγραψε ειδικά για την παράσταση, τα ιδιαίτερα εκείνα σημεία που πρέπει να υπογραμμιστούν και αποτελούν σημεία κλειδιά για την απόδοση του έργου επί σκηνής.

Η παράσταση Thom Pain (βασισμένο στο τίποτα) είναι κατά κάποιο τρόπο ένας ύμνος στη σύγχρονη ζωή, στα βιώματα που άφησαν ανεξίτηλο το σημάδι τους και συνεχίζουμε να πορευόμαστε μαζί τους. Καλή σας θέαση!

Της Κατερίνας Δημητρακοπούλου, 03/06/22
Πολιτιστικός συντάκτης

Αφήστε μια απάντηση

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *

Αυτός ο ιστότοπος χρησιμοποιεί το Akismet για να μειώσει τα ανεπιθύμητα σχόλια. Μάθετε πώς υφίστανται επεξεργασία τα δεδομένα των σχολίων σας.