Συνέντευξη – Ανδρομάχη Γεωργιάδου

Η Ανδρομάχη Γεωργιάδου σπούδασε θεατρολογία στο Columbia University και υποκριτική στο New Actors Workshop, τη σχολή του Mike Nichols. ‘Εκανε τα πρώτα της βήματα ως ηθοποιός στη Νέα Υόρκη, Off Broadway, και σε θέατρα όπως το Odyssey στο Λος Άντζελες. Στον κινηματογράφο έχει συνεργαστεί με σκηνοθέτες όπως ο Tze Chun και ο Etienne Kallos. Στην Ελλάδα έχει εργαστεί και ως σεναριογράφος. Έχει πρωταγωνιστήσει σε ταινίες που έχει γράψει όπως Η Προφητεία, Εξομολογήσεις Μιας Ηθοποιού και Στοιχειωμένος Κόσμος. Αυτή την περίοδο υποδύεται τον ομότιτλο ρόλο στο Δεσποινίς Μαργαρίτα στο Θέατρο Σοφούλη.

– Πείτε µας δυο λόγια για εσάς για να σας γνωρίσουµε καλύτερα.
Ήξερα από µικρή ότι ήθελα να ασχοληθώ µε την υποκριτική. Πάντα µου άρεσε ο κινηµατογράφος. Αυτή την εποχή εµπνέοµαι από ταινίες που µπορεί να είναι είτε του Κρίστοφερ Νόλαν είτε του Καραντινάκη, όπως το Σµύρνη µου Αγαπηµένη.

– Σπουδάσατε στη Νέα Υόρκη και κάνατε τα πρώτα σας θεατρικά βήµατα στην ίδια πόλη και στο Λος Άντζελες. Τι αποκοµίσατε από αυτή σας την εµπειρία αλλά και πόσο διαφορετικά είναι τα πράγµατα συγκριτικά µε την Ελλάδα.
Στη Νέα Υόρκη υπάρχουν άνθρωποι από κάθε µεριά της γης. Αυτό και µόνο την κάνει ιδιαίτερα ενδιαφέρουσα. Από µια άποψη ήταν µια πολύ διαφορετική εµπειρία, από την άλλη αισθανόµουν σαν στο σπίτι µου. Κατά έναν τρόπο αυτό το χαρµάνι λαών είναι από ανάγκη ανοιχτό στην επικοινωνία µε τους άλλους.

– Αντιµετωπίσατε δυσκολίες στα πρώτα σας βήµατα; Υπήρξαν άνθρωποι που πίστεψαν σε σας και σας στήριξαν;
Δεν µπορεί να προχωρήσει κανείς µόνος του. Η συµµετοχή ατόµων που πιστεύουν σε σένα, σε στηρίζουν και σε οδηγούν επιβάλλεται. Οι σκηνοθέτες και οι δάσκαλοι είναι σηµαντικοί.

– Πόσο εύκολο ή δύσκολο είναι για έναν νέο ηθοποιό να βιοπορίζεται από το θέατρο;
Για µένα ήταν µια ωραία λύση όταν ανακάλυψα ότι µπορούσα να γράφω το δικό µου υλικό.

– Πως αποφασίσατε να καταπιαστείτε µε την “Δεσποινίς Μαργαρίτα” του Ροµπέρτο Ατάιντε;
Είχα διαβάσει µια βιογραφία της Έλλης Λαµπέτη µικρή όπου µιλούσε για την εµπειρία της µε το ρόλο. Μου είχε εντυπωθεί στο µυαλό ως ένας ρόλος σταθµός που ήταν δύσκολο να τον φτάσει κανείς. Αργότερα µεγαλώνοντας σκέφτηκα γιατί να µην το δοκιµάσω;

– Πως είναι να βρίσκεστε µόνη σας επάνω στην σκηνή και να αναµετριέστε µε ένα τόσο συναρπαστικό κείµενο;
Είναι µια διαδικασία να χτίσεις την ερµηνεία σου. Από τη µια χρειάζεσαι κάποια θεµέλια, µια σταθερότητα, αλλά από την άλλη αλλάζει µέρα µε τη µέρα, και εξελίσσεται µια παράσταση.
Ακούµε οποιαδήποτε κριτική και µπορεί να κάνουµε κάποιες διορθώσεις ή αλλαγές στην πορεία.

– Πως ήταν τα δικά σας µαθητικά χρόνια; Είχατε κάποιον δάσκαλο που να σας εµπνεύσει;
Έτυχε να έχω µια δασκάλα Αγγλικών που ήταν πολύ διαφορετική, µας δίδασκε από κόµιξ Τεν Τεν και την αγαπούσαµε. Εννοείται ότι όταν κινείς το ενδιαφέρον ενός µικρού παιδιού µαθαίνει καλύτερα απ΄ότι αν απλώς το αναγκάζεις.

– Το µάθηµα της “Δεσποινίδος Μαργαρίτας” δεν πρόκειται να τελειώσει ποτέ. Οπότε αξία στο κάθε ανέβασµα έχει η επικαιροποίηση του. Πως το πετυχαίνετε εσείς αυτό;
Η µετάφραση είναι δική µου. Επίσης ο ρόλος περνάει µέσα από το πρίσµα του κάθε ηθοποιού, οπότε είναι κατ΄ανάγκη διαφορετική η προσέγγιση κάθε φορά. Ο ηθοποιός εκφράζει την εποχή του και πτυχές της προσωπικότητας του µέσα από τον ρόλο.

– Είναι έτοιµο το ελληνικό εκπαιδευτικό σύστηµα για έναν δάσκαλο µε ρηξικέλευθη εκπαιδευτική µατιά; Που θα βάλει σε πρώτο πλάνο, ας πούµε, την κριτική σκέψη του µαθητή;
Μάλλον δεν είναι εύκολο, αλλά εξαρτάται και από την προσέγγιση και την προσωπικότητα του συγκεκριµένου δασκάλου, τι είναι διατεθειµένος να µεταδώσει και µε τι τρόπο.

– Ένα παιδί που στο δηµοτικό ακόµα διαµορφώνει τον χαρακτήρα του πόση ελευθερία µπορείς να του δώσεις στην εκπαίδευση; Δεν θα έπρεπε να του θέσουµε πρώτα τις βάσεις και µετά να τον αφήσουµε ελεύθερο;
Είναι αλήθεια ότι η υπερβολική ελευθερία µπορεί να βλάπτει το ίδιο µε την υπερβολική πειθαρχία. Ο καθένας χρειάζεται µια ισορροπία. Το ιδανικό σύστηµα θα ήταν προσαρµοσµένο στις προσωπικές ανάγκες και την ιδιοσυγκρασία του κάθε ατόµου, αλλά αυτό είναι µάλλον ουτοπικό!

– Το σχολείο χειραγωγεί ή απελευθερώνει;
Εξαρτάται από την εµπειρία του καθένα. Σ’ αυτό παίζει ρόλο και η οικογένεια, και επίσης η τύχη. Λένε ότι µε όποιον δάσκαλο καθίσεις τέτοια γράµµατα θα µάθεις.

– Πως θα ήταν το ιδανικό σχολείο για εσάς;
Προσωπικά θα προτιµούσα να έκανα µαθήµατα στο σπίτι!

– Τι να περιµένουµε από εσάς στο µέλλον;
Στο µέλλον µε βλέπω να παίζω σε παραγωγές δικές µου. Σας ευχαριστώ!

Του Περικλή Μπίκου, 16/09/22