Συνέντευξη – Δημήτρης Αδάμης

Συνέντευξη στην Κατερίνα Μπουκάλα
31/10/22

Ο Δημήτρης Αδάμης είναι απόφοιτος της Ανώτερης Δραματικής Σχολής Π.Βεάκη. Παρακολούθησε σεμινάρια Θεατρικού παιχνιδιού και σκηνοθεσίας. Συνεργάστηκε σαν ηθοποιός με πολλούς θιάσους (Εθνικό θέατρο, ΔΗΠΕΘΕ Αγρινίου, ΔΗΠΕΘΕ Καλαμάτας, Θέατρο Κιβωτός, κ.α.) παίζοντας σε έργα για μεγάλους αλλά κυρίως για παιδιά. Κείμενά του παίχτηκαν στην επιθεώρηση του ΔΗΠΕΘΕ Αγρινίου « Κουφέτο στην Ομίχλη ». Εργάστηκε στο ραδιόφωνο σαν παραγωγός εκπομπών. Σκηνοθέτησε το «ΑΚΡΩΡΕΙΟΝ» στη Μουσική Σκηνή του Πειραιά και την κωμωδία «ΕΝΟΙΚΙΑΖΕΤΑΙ ΕΚΤΟΣ ΑΠΡΟΟΠΤΟΥ» στο θέατρο Ροές. Επίσης το «ΝΥΧΤΕΡΙΝΗ ΒΑΡΔΙΑ» του Μ.Μέρφυ στο Σύγχρονο θέατρο Αθήνας του Γ. Κιμούλη.

Έχει γράψει στίχους στα CD για παιδιά «Το Πάρτυ Των Ζώων », «Νανουρίσματα », «Το Τραγούδι της Γοργόνας», «Η Φάρμα των Ζώων» με την Παιδική Χορωδία του Δημήτρη Τυπάλδου.

Διδάσκει θεατρικό παιχνίδι για παιδιά στο θεατρικό εργαστήρι «μαγικές σβούρες». Επίσης σε ιδιωτικά και δημόσια σχολεία, καθώς και άλλους φορείς. Ακόμα διδάσκει σε σεμινάρια για εμψυχωτές.
Τα τελευταία χρόνια γράφει και σκηνοθετεί θεατρικά έργα για παιδιά σχεδόν αποκλειστικά με την Θεατρική Ομάδα « Μαγικές Σβούρες »

– Πείτε μας δυο λόγια για τη θεατρική ομάδα “Μαγικές Σβούρες”. Πως δημιουργήθηκε και ποιες ανάγκες ήρθε να καλύψει
Δημιουργήθηκε από δύο ηθοποιούς , τη Δόμνα Ζαφειροπούλου κι εμένα. Μέσα στην πληθώρα των θιάσων για παιδιά η ομάδα θέλησε να μιλήσει για την ανάγκη να πορευόμαστε με το ελάχιστο προς τον πλούτο της φαντασίας . Τότε ήταν ένα προσωπικό μας φαντασιακό, που φαίνεται να ενώνεται σήμερα όλο και περισσότερο με μια ευρύτερη κοινωνική προσδοκία.

– Τι σας οδήγησε να στραφείτε στο παιδικό θέατρο; Πιστεύετε ότι τα παιδιά είναι πιο απαιτητικό κοινό;
Η ανάγκη να ειπωθούν οι ιστορίες, οι όποιες ιστορίες μέσα από δοκιμές να φτάσουμε όλο και περισσότερο στον πυρήνα τους. Τα παιδιά είναι κοινό όπως και οι ενήλικες. Δε διαφέρουν. Θέλουν να γευτούν την εμπειρία του θεάτρου απλά και δυνατά. Να χτυπήσει η καρδιά τους. Να συνδεθούν με αυτό που παρακολουθούν. Για αυτό πολλές φορές οι ενήλικες λένε ίσως πως χάρηκαν μια παράσταση σαν παιδιά.

– Για δεύτερη χρονιά ανεβαίνει η παράσταση “Δον Κιχώτης”, θέλετε να μας πείτε δυο λόγια για αυτήν; Υπάρχει κάτι διαφορετικό που θα δούμε φέτος;
Είναι μια παράσταση – ταξίδι, μια αναζήτηση του ονείρου, του ανέφικτου που μαχόμαστε να πραγματοποιηθεί. Του δικαιώματός μας στη φυγή. Το διαφορετικό ίσως να είναι μικρές, καινούριες ματιές, που και οι ίδιοι οι συντελεστές τις είχαν ανάγκη.

– Ποια είναι εκείνα τα στοιχεία του έργου του Θερβάντες που το κάνουν αγαπητό και διαχρονικό τόσο στο ενήλικο όσο και στο ανήλικο κοινό;
Οι συνεχόμενες ανατροπές, η τραμπάλα ανάμεσα στο πραγματικό και στο μη πραγματικό, η αυθαιρεσία ενός ξέφρενου παιχνιδιού αλλά την ίδια στιγμή και η υπακοή του στους κανόνες. Τα παιδιά γοητεύονται γιατί αυτό το ξέρουν καλά, και το βλέπουν να ζωντανεύει από ένα ήρωα ολοζώντανο στη σκηνή. Οι ενήλικες αναλογίζονται πως είναι ήρωες κάθε μέρα, υπέρμαχοι ενός δικαίου, παράλογου καμιά φορά και μη αποδεκτού. Αλλά είναι ήδη αργά, έχουν φορέσει την πανοπλία τους και οι ανεμόμυλοι είναι εκεί.

– Ο “Δον Κιχώτης” είναι ένας ύμνος στην φιλία και τη συντροφικότητα, θεωρείτε ότι είναι ένας ήρωας που εμπνέει τα παιδιά;
Δεν μπορούσα να το ξέρω από πριν, Ενέπνεε εμένα. Αλλά τώρα βλέπουμε τα παιδιά να φεύγουν από το θέατρο ψιθυρίζοντας «είμαι κι εγώ Δον Κιχώτης». Τους ανοίγει ο ήρωας τον δρόμο να πορευθούν μαζί του; Ποιο μοίρασμα τέτοιο δε θα ήταν άραγε έμπνευση;

– Στην παράσταση τα κοστούμια και τα σκηνικά είναι εμπνευσμένα από έργα ζωγράφων που έζησαν ή εμπνεύστηκαν από την Ισπανία, ενώ και η μουσική πηγάζει από την παράδοση των Ισπανών. Είναι σημαντικό για τα παιδιά να μπουν και να ταξιδέψουν πέρα από την ιστορία των ηρώων και στον τόπο που διαδραματίζονται τα γεγονότα;
Είναι στους στόχους μας σαφώς να ζωντανεύουμε τον χρόνο και τον τόπο, την άλλη κουλτούρα. Τα παιδιά αισθάνονται έτσι τον κόσμο πιο ανάγλυφα, με όλες τους τις αισθήσεις. Και μόνο ένας μικρός ήχος, ένα αλλιώτικο χρώμα να μείνει στη σκέψη τους, είναι κέρδος όχι για τη γνώση, αλλά για τη διάθεση για περιέργεια και έρευνα προσωπική.

– Τι είναι αυτό που πιστεύετε ότι λείπει από το παιδικό θέατρο;
Ο πειραματισμός. Η απόλυτη ανατροπή που θα οδηγήσει ακόμα και σε απόλυτη εμπορική αποτυχία. Η τόλμη. Αντιστεκόμαστε. Δεν παραδειγματιζόμαστε ακαριαία από τη τόλμη των παιδιών. Ας ελπίσουμε.

– Υπάρχει κάποια παράσταση που θα θέλατε να ανεβάσετε και αν ναι πάλι θα ήταν μόνο για το παιδικό κοινό;
Νομίζω πως ναι. Κυρίως για τα παιδιά. Θα είχε πολλή από τη δόση της τόλμης που σας προανέφερα. Την αναζητώ.

Σας ευχαριστώ για τη συνομιλία.
Δημήτρης Αδάμης