Συνέντευξη – Γεωργία Σοφού
Συνέντευξη στον Περικλή Μπίκο
23/01/23
Η Γεωργία Σοφού είναι μια νέα ηθοποιός που απολαμβάνεις κάθε της κουβέντα. Συγκροτημένη σκέψη, ευφυής και γεμάτη ταλέντο συμμετέχει για δεύτερη χρονιά στην παράσταση “Τα παιδιά του Ήλιου”του Μάξιμ Γκόρκυ στο Θέατρο Αλκμήνη στον ρόλο της Μελάνια Νικολάγιεβνα. Με αφορμή την συγκεκριμένη παράσταση μιλήσαμε για τις τελευταίες εξελίξεις στον χώρο της υποκριτικής, στις αλλαγές που έφερε το κίνημα metoo στον χώρο αλλά και για πολλή θέατρο. Την ευχαριστώ πολύ για τον χρόνο της.
– Πως προέκυψε η υποκριτική στη ζωή σου;
Αν και δεν μου είχε περάσει ποτέ από το μυαλό σαν παιδί, θυμάμαι πως όταν έβλεπα ταινίες στον κινηματογράφο, ήθελα μετά να παίζω με τις ώρες μόνη μου διάφορες σκηνές που είχα παρακολουθήσει. Ήταν το αγαπημένο μου παιχνίδι για την ακρίβεια. Αργότερα, εντελώς τυχαία που ανακάλυψα και γράφτηκα στο θεατρικό εργαστήρι του ωδείου που πήγαινα κατάλαβα ότι ήταν αυτό που ήθελα να ακολουθήσω.
– Τι είναι για σένα η υποκριτική;
Η υποκριτική για μένα είναι ο τρόπος μου να εκφράζομαι, να επικοινωνώ τα ουσιαστικά. Να υπερασπίζομαι μέσα από τον χαρακτήρα που υποδύομαι ιδανικά και αξίες. Να ταξιδεύω σε φανταστικούς τόπους και συνθήκες που δημιουργούν τα έργα. Καλλιεργεί την ενσυναίσθηση, την συμπόνια, την ευαισθησία, γιατί πως θα μπορούσε κανείς άλλωστε να υποδυθεί έναν ρόλο αν δεν μπει στα παπούτσια κάποιου άλλου και να τον κατανοήσει. Φυσικά σημαίνει και πολλές ώρες δουλειάς, δύσκολες συνθήκες εργασίας, ένα διαρκές κυνήγι και μιας αναμέτρησης με τον ίδιο σου τον εαυτό πολλές φορές…και άλλα πολλά πολλά
– Η οικογένεια σου πως αντέδρασε όταν τους είπες ότι θέλεις να γίνεις ηθοποιός;
Χάρηκαν και με στήριξαν πολύ. Χρειάζεται και πρέπει πιστεύω σε όλους να δίνεται η στήριξη και η ευκαιρία να ακολουθήσουν αυτό που επιθυμούν, πόσο μάλλον όταν αφορά επαγγέλματα στον κλάδο του πολιτισμού.
– Ποια είναι η δική σου θέση αναφορικά με την υποβάθμιση του πτυχίου των δραματικών σχολών;
Η προσέγγιση που έχει ένα Κράτος-Κυβέρνηση προς τον Πολιτισμό της είναι στην πραγματικότητα ο καθρέφτης (κρατήστε το αυτό παρακαλώ) της πραγματικής φύσης της. Ο μηχανισμός αυτής της κυβέρνησης μας ακρωτηρίασε, μας απαξίωσε, μας αφαίρεσε το δικαίωμα της αναγνωρισμένης εξειδίκευσης σε έναν τομέα που σχετίζεται άρρηκτα με την πολιτική και την φιλοσοφία. Το Θέατρο. Γιατί; Ποιος ο λόγος; Μήπως φοβάται την κριτική που πάντα είχε και θα έχει το Θέατρο από τα αρχαία χρόνια μέχρι και σήμερα προς την εξουσία; Και αν ναι, γιατί την φοβάται; Τι μας ετοιμάζει; Το Θέατρο είναι ψυχαγωγία, σκοπό έχει να κάνει τον θεατή κυρίως να σκεφτεί, να αναρωτηθεί, να κοιτάξει έστω για λίγο απ’έξω την κοινωνία και ελεύθερα να αποφασίσει να αλλάξει κάτι η όχι… Δεν το θέλουν αυτό; Αφού απαξιώνουν τους ανθρώπους του Θεάτρου, το Θέατρο δηλαδή, απαξιώνεται λοιπόν και η ελευθερία στη σκέψη και ότι αυτό την προκαλεί…..άρα αυτός ο καθρέφτης μήπως δείχνει ένα Έφηβο Τέρας Απολυταρχισμού στα πρώτα του βήματα…; Σαν να μου φαίνεται καλό να μην μας αναγνωρίζει μια τέτοια Πολιτεία, δεν έχουμε καμία σχέση μαζί της. Ναι!
– Αλήθεια, το θέατρο είναι πιο δύσκολος χώρος για μια γυναίκα απ”ο,τι για έναν άντρα;
Όχι για μένα δεν υπάρχει μεγαλύτερη δυσκολία στην γυναίκα από ότι στον άντρα. Είναι δύσκολος χώρος εξίσου και ανεξαρτήτως φύλου.
– Πιστεύεις ότι βελτιώθηκαν οι συνθήκες στο θέατρο μετά το ξέσπασμα του ελληνικού #metoo για μια νέα ηθοποιό σαν εσένα;
Πιστεύω ότι βοήθησε να νιώθουμε μεγαλύτερη δύναμη να αντιμετωπίσουμε και να αντιδράσουμε ανοιχτά και δυναμικά σε αντίστοιχες καταστάσεις. Πιστεύω όμως ότι θέλει πολλή δουλειά ακόμη.
– Εμφανίζεσαι στην παράσταση “Τα παιδιά του Ήλιου”του Μάξιμ Γκόρκυ στο Θέατρο Αλκμήνη. Σε εκφράζει η παράσταση τόσο αισθητικά όσο και καλλιτεχνικά;
Ναι φυσικά. Νιώθω ευγνώμον που είμαι μέρος μιας παραγωγής ομάδας που παρά τις αντιξοότητες και αυτό που σημαίνει να είσαι καλλιτέχνης στην εποχή μας, πιάνουμε ο ένας το χέρι του άλλου και παλεύουμε όλοι μαζί να κάνουμε με μεράκι αυτό που αγαπάμε.
– Ποιος είναι ο ρόλος σου στην παράσταση;
Η Μελάνια Νικολάγιεβνα είναι ο ρόλος μου στην παράσταση, μια πλούσια νέα χήρα που παρά τις δολοπλοκίες της, τα αθέμιτα μέσα που χρησιμοποιεί για τους σκοπούς της και η αγάπη της για το χρήμα πίσω από όλα αυτά κρύβει μια χαμένη ψυχή που θέλει να αγαπήσει και να αγαπηθεί.
– Όταν σου πρότειναν το ρόλο της Μελάνιας τι σκέφτηκες;
Η αλήθεια είναι ότι πριν καν μου προτείνουν τον ρόλο της Μελάνια, από τις αναγνώσεις στο τραπέζι ευχόμουν να το κάνουν!! Την αγάπησα από την πρώτη επαφή με το έργο.
– Πως προσέγγισες τον ρόλο;
Προσπάθησα από την αρχή να δω τα βαθύτερα κίνητρα της. Η Μελάνια μοιάζει άπληστη, εγωμανής, έτοιμη να κατασπαράξει οποιονδήποτε της σταθεί εμπόδιο στο να κατακτήσει το αντικείμενο του πόθου της και μετά να κάψει και το ίδιο το αντικείμενο του πάθους όμως δεν είναι έτσι στα αλήθεια, είναι οι άμυνες της, η πίεση για την τελειότητα που βιώνουμε οι γυναίκες στην σημερινή εποχή…η ανάγκη της αποδοχής αλλά ταυτόχρονα το μίσος της έλλειψης προς τον εαυτό. Την ανάγκασαν να παντρευτεί έναν γέρο στα 18 της χρόνια…είναι μια γυναίκα βιασμένη, κακοποιημένη που δεν αναγνωρίζει καν η ίδια στον εαυτό της ότι είναι τραυματισμένη εκτός από το τέλους του έργου.
– Τι έχει η Μελάνια που θα ήθελες να έχεις κι εσύ; Τι της θαυμάζεις;
Αυτό που θαυμάζω στην Μελάνια είναι που ακόμα και μετά από όλα αυτά που έχει περάσει, δεν παραιτείται. Θέλει να ζήσει και φαίνεται πως όσες φορές και αν πέσει κάτω θα ξανασηκωθεί. Επίσης η τόλμη της.
– Τι τιμή έχει η αγάπη;
Η αγάπη δεν έχει τιμή, γιατί η αγάπη δεν αγοράζεται και δεν πουλιέται. Δεν συσκευάζεται. Δεν την παζαρεύεις. Δεν εκβιάζεται.
Η αγάπη είναι ανιδιοτελής και ελεύθερη, σαν το πιο απαλό χάδι..
– Που θα μπορούσατε να φτάσετε για έναν έρωτα;
Για έναν έρωτα θα μπορούσα να πάω στο πιο απόμακρο μέρος της γης.
Για να είμαι ειλικρινής θα άλλαζα και γαλαξία….