Η Άποψή μας για την παράσταση “Γιατί τώρα” της Ομάδας Ανδρομέδα

Γράφει η Κατερίνα Μπουκάλα
01/02/24

Το Σάββατο 20 Ιανουαρίου βρεθήκαμε στο Θέατρο 104, όπου παρακολουθήσαμε την παράσταση «Γιατί Τώρα». Το έργο και η συγγραφή του κειμένου είναι από τη Θεατρική Ομάδα Ανδρομέδα και η σκηνοθεσία είναι της Αναστασίας Τσούτση.

Η Θεατρική Ομάδα Ανδρομέδα καταπιάνεται από το 2018 με το Θέατρο Ντοκουμέντο, θίγοντας φλέγοντα θέματα της εποχής. Φέτος, με αφορμή το κίνημα #METOO στην Ελλάδα, καταπιάνονται με την ψυχολογία των θυμάτων κακοποίησης. Οι ιστορίες των θυμάτων σχετίζονται με λεκτική, σωματική, σεξουαλική και συναισθηματική κακοποίηση, εστιάζοντας κυρίως στα αίτια που κρύβονται πίσω από τη σιωπή των θυμάτων. Σκοπός της παράστασης είναι η ενημέρωση, η ευαισθητοποίηση και κατά βάση η εξάλειψη του victim blaming.

Η ιστορία εκτυλίσσεται σε έναν φορέα που υποστηρίζει θύματα κακοποίησης. Μια νέα υπόθεση, που έρχεται μαζί με έναν νέο συνεργάτη, γίνεται αφορμή να ξετυλιχθεί το κουβάρι γύρω από την κακοποίηση των ανθρώπων που εργάζονται στο φορέα. Σκέψεις, συναισθήματα, συμπεριφορές, που ίσως πολλές φορές δεν κατανοούμε με την πρώτη ματιά, έρχονται στο φως και επιτέλους… μιλάμε. Χωρίς ντροπές, χωρίς φόβο, χωρίς αναστολές… μιλάμε, τώρα.

Υποθέσεις που λίγο πολύ έχει πάρει το αφτί μας στις ειδήσεις, στο διαδίκτυο, στις εφημερίδες, ενώνονται δημιουργώντας ένα πολύ δυνατό κείμενο, που έχει σκοπό να σε κάνει να δεις την πραγματικότητα και το πως κλείνεις εσύ ο ίδιος τα μάτια. Ένα κείμενο αρκετά στιβαρό που σε κάνει να δεις όλες τις εκφάνσεις της κακοποίησης, από την άρνηση ως την αποδοχή και μετέπειτα τη δράση. Εστιάζοντας βέβαια στο mobbing, στην παρενόχληση στον εργασιακό χώρο.

Η σκηνοθεσία της Αναστασίας Τσούτση ήταν απλή, χωρίς υπερβολές, τονίζοντας τη σημαντικότητα του έργου και σε συνδυασμό με τη σκηνογραφία των Άννα Βράτιτς και Ειρήνη Ρούμπη την ενδυματολογική επιμέλεια της Φανής Γρύλλη και την εικαστική επιμέλεια της Σοφίας Ρούβα, σε μετέφερε σε έναν χώρο κάπως απόκοσμο, λες και οι ήρωες βρίσκονται σε κάποιον άλλο πλανήτη και ταυτόχρονα να είναι στο εδώ και στο τώρα με όσα τους συμβαίνουν και να κάνουν τον θεατή να νιώθει κομμάτι του έργου. Ο συμβολισμός του λευκού και του μαύρου, το καλό και το κακό, η αγνότητα, ο φόβος και η ελπίδα, σου δίνουν την αίσθηση ότι όσα διαδραματίζονται πάνω στη σκηνή είναι πολύ ξεκάθαρα.

Οι ερμηνείες των ηθοποιών (Φανή Γρύλλη, Ντίνα Κούκου, Παύλος Πιέρρος, Αναστασία Τσούτση) είναι καθηλωτικές. Κάθε ήρωας τραβάει το δικό του σταυρό, έχει τα σκοτάδια του και αναζητά το φως και την εξιλέωση από ότι τους κατατρώει. Οι μονόλογοι των ηρώων είναι συγκινητικοί και σε κερδίζουν. Παράλληλα βλέπουμε πως κάθε ένας από τους χαρακτήρες με όσα έχει περάσει και περνάει παλεύει με τους δικούς του δαίμονες και βγαίνει στον αγώνα μια προσωπικής επιβίωσης, ενώ παραμένουν και οι άνθρωποι της διπλανής πόρτας, άτομα που συναντάς καθημερινά στη δουλειά, στο δρόμο με αποτέλεσμα να υπάρχει ταύτιση.

Σίγουρα το «Γιατί Τώρα» είναι μια παράσταση που ήρθε για να μιλήσει και να καταδείξει γεγονότα που συμβαίνουν καθημερινά γύρω μας. Δεν μπορώ να μην ομολογήσω ότι σε πολλά σημεία ένιωσα ταύτιση και ότι έβλεπα κομμάτια από πράγματα που έχω ζήσει ή έχω σκεφτεί. Ωστόσο κάθε ένας από εμάς θα πρέπει να σκέφτεται πως δεν υπάρχει «Γιατί Τώρα», υπάρχει το τώρα είμαι έτοιμος, τώρα αντέχω, τώρα μπορώ, τώρα καταλαβαίνω, τώρα δρω και αντιδρώ και τώρα δεν φοβάμαι.

Περισσότερα για την παράσταση ΕΔΩ