Η Άποψή μας για την παράσταση «ο Επιθεωρητής έρχεται…» στον Μικρό Κεραμεικό
Γράφει ο Περικλής Μπίκος
07/12/23
“Σήμερα το απόγευμα μία νεαρή γυναίκα ήπιε καυστικό υγρό και λίγες ώρες αργότερα πέθανε με φρικτό τρόπο στο νοσοκομείο.”
Αυτοκτονία ή φόνος;
Τι σχέση μπορεί να έχουν ένας επιτυχημένος δυναμικός επιχειρηματίας, μία φιλάνθρωπη κυρία του καλού κόσμου, μία παραχαϊδεμένη κόρη, ένας ανεξέλεγκτος νεαρός γιος και ένας πολλά υποσχόμενος πλούσιος γαμπρός, με μια νεαρή γυναίκα που βρέθηκε νεκρή στο νοσοκομείο;
Τι ζητάει ένας αστυνομικός Επιθεωρητής από αυτούς τους ευυπόληπτους πολίτες;
Γιατί έρχεται να διακόψει την ευτυχισμένη οικογενειακή τους γιορτή;
Αυτή είναι η υπόθεση του κορυφαίου δραματουργικά έργου του Τζων Πρίσλει. Το έργο πρωτοπαίχτηκε στην Σοβιετική Ένωση το 1945 και στην γενέτειρα του συγγραφέα την αμέσως επόμενη χρονιά. Το έργο ήταν αρκετά σκανδαλώδες και προκλητικό για την εποχή του θίγοντας ένα ευαίσθητο, κοινωνικό, θέμα, αρκετά ξεπερασμένο όμως για την εποχή μας. Παρόλα αυτά διατηρεί την γοητεία του και το μυστήριο του.
Και σε αυτό το έργο του Τζων Πρίσλει όπως και στα περισσότερα έργα του, το θέμα είναι η “ευθύνη” και η “ανευθυνότητα” των ανθρώπων για τον κοινωνικό τους περίγυρο. Ο συνάνθρωπος δεν είναι τίποτα άλλο παρά ένα ακόμα, ίσως, εμπόδιο στον δρόμο τους. Με την ίδια ευκολία που πετάνε ένα σκουπιδάκι το ίδιο εύκολα ξεφορτώνονται και τον συνάνθρωπο. Και όχι μόνο το 1912 που διαδραματίζεται το έργο αλλά και στην σύγχρονη εποχή. Αυτό είναι και το πλαίσιο που έχει ακολουθήσει η Ομάδα Θεατρείς στο ανέβασμα του Επιθεωρητή.
Η σκηνοθέτης της παράστασης Μαριλένα Μόραγλη και ο σκηνογράφος Γιώργος Λιντζερης εκμεταλλεύονται όλους τους χώρους της μικρής σκηνής του Μικρού Κεραμεικού και στήνουν ένα κλειστοφοβικό σκηνικό το οποίο όσο περνάει η ώρα σφίγγει σαν θηλιά γύρω από τους πρωταγωνιστές. Η σκηνοθεσία χαρακτηρίζεται εύστοχη και ισορροπεί ανάμεσα στην αστυνομική πλοκή και στο κοινωνικό δράμα. Μόνο αρνητικό σημείο που θα μπορούσε να σταθεί κάποιος είναι ο πλατιασμός και η υπεραπλούστευση στο φινάλε του έργου εκεί δηλαδή που απαιτείται μια γρήγορη και σφιχτή σκηνοθεσία. Αυτό βέβαια ίσως να οφείλεται στην μετάφραση του έργου.
Από τους ηθοποιούς ξεχωρίζουν τα δύο νέα παιδιά η Άννυ Ευαγγέλου (ως Σίλα) και ο Εμμανουήλ Στεφανουδάκης (Έρικ). Η Άννυ Ευαγγέλου χρωματίζει συναισθηματικά την κακομαθημένη κόρη με μελανά χρώματα στην πορεία όμως και με σωστή εναλλαγή συναισθημάτων απλώνει όλο της το ερμηνευτικό εύρος δηλώνοντας μας όλες τις μεταπτώσεις της ηρωίδας της. Το ίδιο εξαιρετκή παρουσία αποτελεί και το μαύρο πρόβατο της οικογένειας Έρικ. Αυτά τα δύο παιδιά αν καθοδηγηθούν σωστά έχουν ένα λαμπρό μέλλον μπροστά τους.
Ο Δημήτρης Κωνσταντελής πείθει με άνεση στον ρόλο του πλούσιου επιχειρηματία, το ίδιο και η Μαριλένα Μόραγλη ως σύζυγος του. Δύο άνθρωποι με τα ίδια πιστεύω, τις ίδιες αρχές και απόψεις που ο ένας συμπληρώνει τον άλλον. Πετυχημένο το δίδυμό τους.
Ο γαμπρός της οικογένειας Γιάννης Γιαραματζίδης στέκεται αξιοπρεπής ιδίως κατά το πρώτο μέρος της παράστασης. Στο ίδιο μήκος κύματος και η Κατερίνα Σκυλογιάννη σε έναν ιδιαίτερο ρόλο.
Τέλος, ο επιθεωρητής Γκουλ (Άπος Κυπραίος) είναι μια αινιγματική φιγούρα με αδιευκρίνιστα κίνητρα. Σκληρός, ωμός, επιβλητικός, άμεμπτος είναι ένας επιθεωρητής βγαλμένος από film noir. Προσωπική μου άποψη και μόνο είναι ότι θα τον ήθελα λίγο πιο λιτό στο παίξιμο του καθώς διακρίνεται από μια υπερβολή.
Εν κατακλείδι η παράσταση “Ο επιθεωρητής έρχεται” στον Μικρό Κεραμεικό αποτελεί μια όμορφη πρόταση για μια θεατρική βραδιά. Θα σας ικανοποιήσει απόλυτα και θα δώσει τροφή για σκέψη και έντονους προβληματισμούς με κύριο ερώτημα είναι πραγματικό πρόσωπο ο επιθεωρητής ή μήπως η φωνή της συνείδησής τους; Καλή σας θέαση
Περισσότερα για την παράσταση ΕΔΩ