Η Άποψή μας για την παράσταση “Φαίδρας Άτοπος” της Δήμητρας Μήττα σε σκηνοθεσία Αντώνη Καραγιάννη στο θέατρο Εν Αθήναις.

Γράφει η Κατερίνα Δημητρακοπούλου
12/02/24

Ενώ ο Ευριπίδης και ο Σενέκας στις ομότιτλες τραγωδίες τους εστιάζουν στο πρόσωπο του Ιππόλυτου, η Δήμητρα Μήττα στον μονόλογο Φαίδρας Άτοπος ακολουθεί τον Ρακίνα και εμπνέεται από την ίδια τη Φαίδρα. Και δεν είναι η πρώτη φορά που η προσωπικότητα της Φαίδρας γίνεται θέμα συζήτησης. Ας θυμηθούμε και την ταινία του 1962 σε σκηνοθεσία Ζυλ Ντασέν σε σενάριο του ίδιου και της Μαργαρίτας Λυμπεράκη, με τη Μελίνα Μερκούρη στον πρωταγωνιστικό ρόλο, καθώς και το θεατρικό έργο της Σάρα Κέιν, Φαίδρας Έρως.

Η Δήμητρα Μήττα, συγγραφέας του βιβλίου Απολογία για το μύθο, και των θεατρικών μονολόγων Υπέρ Κλυταιμνήστρας. Τα ρολόγια και Ιοκάστη γνωρίζει πολύ καλά πως να δημιουργήσει έναν μονόλογο – εξομολόγηση που αυτή τη φορά δίνει φωνή στη βασίλισσα της Αθήνας. Είναι η στιγμή της Φαίδρας να μιλήσει, να πει τη δική της αλήθεια, να εξωτερικεύσει τις δικές της σκέψεις και επιθυμίες.

Κόρη του Μίνωα και της Πασιφάης, δεύτερη σύζυγος του Θησέα, βασιλιά της Αθήνας, αλλά τρίτη επιλογή. Ο Θησέας γνώρισε πρώτα την αδερφή της, Αριάδνη, που τον βοήθησε να σκοτώσει τον Μινώταυρο, αλλά στο νησί της Νάξου ο θεός Διόνυσος έχει άλλα σχέδια και μετά τη Βασίλισσα των Αμαζόνων Αντιόπη ή Ιππολύτη, η οποία του γέννησε έναν γιο, τον Ιππόλυτο.

Ο θεατρικός μονόλογος εστιάζει στον άχαρο ρόλο της γυναίκας στην πατριαρχική Αθήνα, στο δικαίωμα της γυναίκας να αφεθεί στην αγάπη, στον έρωτα, στο δικαίωμα να επιλέξει εκείνη τι θέλει και τι δεν θέλει, η Φαίδρα ούτε στα ονόματα των παιδιών της δεν είχε άποψη. Το ερωτικό της πάθος καταστρέφει όχι μόνο εκείνη αλλά και το αντικείμενο του πόθου της.

Ο Αντώνης Καραγιάννης σκηνοθετεί το έργο εστιάζοντας τόσο στον ψυχισμό της Φαίδρας όσο και στο να κρατήσει τον θεατή συμμέτοχο στα δρώμενα επί σκηνής. Ο Νίκος Ξανθούλης συνδιαλέγεται υπό τους ήχους αρχαίας επτάχορδης λύρας, με την Ηρώ Μουκίου που γίνεται κορίτσι, γυναίκα, θύτης και θύμα. Η ηθοποιός αφηγείται, σχεδόν μας εξομολογείται με την ωριμότητα γυναίκας που απέκτησε μόνο τον πόνο στη ζωή της, ότι βαραίνει τη Φαίδρα έχοντας κάνει δική της την χαμένη ζωή αυτής της γυναίκας, μιας γυναίκας που δεν επέλεξε ποια ζωή ήθελε να ζήσει.

Οι φωτισμοί, Αντώνης Καραγιάννης, ενισχύουν το δραματικό στοιχείο του έργου και η επιλογή του κόκκινου χρώματος για το φόρεμα της Φαίδρας (Ori M και Βεστιάριο) υπερτονίζει την τρέλα του έρωτα, τον κύκλο του αίματος, την αγάπη.

Η παράσταση Φαίδρας άτοπος προσκαλεί τον θεατή σε ένα πνευματικό και συναισθηματικό ταξίδι αισθήσεων και φαντασίας στον αρχαιοελληνικό μύθο που εκείνος μπορεί να επιλέξει ελεύθερα ποιον ρόλο θέλει στη ζωή του, του θύτη ή του θύματος. Καλή σας θέαση!

Περισσότερα για την παράσταση ΕΔΩ