“Οικογενειακή Παρέλαση” της Μαρίας Σταματάκη από τις Εκδόσεις Πηγή

Η οικογένεια Ροδοκανού, έρχεται από ένα μακρινό παρελθόν και ξεκινάει από την αρχετυπική φιγούρα της γιαγιάς Ερασμίας. Από τότε που ο δεκάχρονος γιος της, Γιάννης, την πήγε ντυμένη νύφη στον δεύτερο γάμο της, σαν να ήταν άντρας, και όχι ένα μικρό φοβισμένο αγόρι.

Ο Γιάννης Ροδοκανός ως οικογενειάρχης, με την αδικημένη και διχασμένη ζωή του, έχει εξελιχθεί σε έναν πατέρα-δυνάστη. Πλάι του η σύζυγός του, μια θολή και σιωπηλή μητρική φιγούρα.

Οι τρεις γιοι τους και η μοναχοκόρη τους Έρη, η οποία μας αφηγείται με αιχμηρές λέξεις, την ιστορία τους.

Ο Λαϊλιάς, ο μικρότερος γιος, είναι ανυποψίαστος και απροετοίμαστος για να δει σε ηλικία δώδεκα ετών, πού τον οδηγούν τα γεγονότα, – δύο χαστούκια από τον πατέρα του, – τα οποία στοιχειώνουν τις ενήλικες επιλογές του. Πνιγμένες επιθυμίες, τεθλασμένες αποφάσεις, αγχωμένα ξενύχτια γίνονται τρόπος ζωής.

Στην «παρέλαση» παίρνουν μέρος ο σύζυγός της Έρης, Θωμάς, τα τρία τους παιδιά, και ο εραστής της με τα αρχικά Μ.Σ. Μαζί τους και ο Ευέλπιστος, ο ψυχαναλυτής της Έρης, ο οποίος προσπαθεί να ξεμπλέξει το κουβάρι της ζωής της, που είναι φτιαγμένο από ενοχές, αδιέξοδα, μυστικούς φόβους και ψέματα.

Ένας αόρατος ιστός πλέκεται γύρω από την οικογένεια Ροδοκανού.

Τι ν’ αναζητά στα σκοτεινά μονοπάτια, ο Λαϊλιάς;

Τι να σημαίνει η φράση «εμένα sloggi και πολύ μου πάει»;

Τι ρόλο να έπαιξε σε όλ’ αυτά η γιαγιά Ερασμία;

Οι ήρωες του βιβλίου είναι οικείοι. Μέλη μιας τυπικής, μικροαστικής οικογένειας, που στον μικρόκοσμό της μοιάζει να επαληθεύονται όλοι, σαν μια αυτοεκπληρούμενη προφητεία, αναζητώντας ο καθένας, μια στοιχειώδη ταυτότητα.

Ο αναγνώστης ίσως αναγνωρίσει την οικογένειά της διπλανής πόρτας, με τις πίκρες, τις μικρές ή μεγάλες χαρές, τα ένοχα μυστικά και την επιβεβλημένη σιωπή, τον καταστροφικό καθωσπρεπισμό, αλλά και την ανόθευτη αλήθεια. Και τελικά την ακατάλυτη δύναμη της συγχώρεσης και της αγάπης

ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ ΣΗΜΕΙΩΜΑ

Η Μαρία Σταματάκη είναι καθηγήτρια χορού, χορεύτρια, χορογράφος και συγγραφέας. Είναι Απόφοιτος της Κρατικής Σχολής Ορχηστικής Τέχνης.

Το 1985 εκπροσωπεί την Ελλάδα στο 36ο Φεστιβάλ Σύγχρονου Χορού στη Δρέσδη, απεσταλμένη του Ι.Τ.Ι. Με διάφορες ομάδες χορού έχει παρουσιάσει τα έργα της “Ostinato”, “Όταν το σώμα μού ανήκει”, “Το μυστήριο των γυναικείων φωνών”, “Η γυάλα με τα κουμπιά”. Το 1995 ιδρύει τη χοροθεατρική ομάδα “Χορολόγιον για το χορό και το λόγο” και παρουσιάζει τα έργα της “Οιδίποδας ΙΙΙ”, “Κλίνη μου, μνήμη μου” “Δυο τρεις καρέκλες που θυμάμαι”.

Γράφει και παρουσιάζει την εκπομπή για παιδιά με παιδιά “Αλλάζοντας την ιστορία” από την ιδιωτική ραδιοφωνία.
Γράφει ποίηση και διήγημα, για τα οποία έχει βραβευτεί από την Ένωση Νέων Ελλήνων Λογοτεχνών, τη Φιλολογική Στέγη Πειραιώς, το Μεγάλο Λογοτεχνικό Διαγωνισμό της εφημερίδας “Τα Νέα” κ.ά.
Από το 1982 διευθύνει τη σχολή χορού στον Πειραιά, το Χορολόγιον,

Κυκλοφορούν τα βιβλία της «Εγώ ήμουν η τελευταία που μ’ αγαπούσα» εκδ. Καστανιώτη, «Στα πρώτα της ψηλοτάκουνα» εκδ. Καστανιώτη, «Οικογενειακή Παρέλαση» εκδ Εκδόσεις Πηγή, και τα παραμύθια της «Η Σκονούλα και η Νύχτα» εκδ. Κάστωρ, «Το Δάσος των Ευχών» εκδ. Εκδόσεις του Αυγούστου, «Μια τόση δα Πετρούλα» Αυτοέκδοση.